Het verhaal over Samir de kickbokser die martelaar wordt heeft mij niet zo kunnen vermaken als eerdere producties. Te veel cliché’s, te flauw, te voorspelbaar. En omdat de aandacht niet gevangen werd gehouden door het verhaal viel me nu ook op hoe lelijk er gezongen werd bij de nogal eenvormige muziek. Nee, het enige lichtpunt was voor mij Rogier Schippers, die met één blik een hele zaal weet in te pakken. Zonder hem was de voorstelling geen gewei waard.

Helemaal in de stijl van het eerdere drieluik ‘Zeeuws Meisje’ - muziektheater, toegankelijk, flink aangezet, grote stappen snel thuis. Meer van hetzelfde, zij het dat nu de drie monotheïstische godsdiensten aan de beurt zijn.

In deze voorstelling wordt de gang van de jonge ‘nieuwe Nederlander’Samir langs de gevaren van het Amsterdamse leven, langs engelen en burka’s ,naar het nakend martelaarschap, gevolgd.

Ondanks de ogenschijnlijke heftigheid van het onderwerp, toch een niks aan de hand vertelling, vrolijk en soms met een paar vette cliché’s.