Het stuk kwam hier (in een oud afgebladderd boothuis met een tweedehands kruisraket op de vliering) beter tot z’n recht dan in Amsterdam, waar we het in het voorjaar al zagen.
Er was flink verbouwd; de monoloog naar achteren was beslist een verbetering. Jammer dat de eerste helft wat minder tot z’n recht kwam, vooral door een mindere taxi-chauffeur (die nu bij de naakte mannen speelde).

Tja, dit was dus best wel stom. Fragmentarisch verteld verhaal over een Amerikaanse op Cuba, zonder kop of staart, met veel halfpoëtische monologen en zonder een greintje humor. Weinig trefzeker geregisseerd (ruwe onderbrekingen van bewegingen, harde muziek en daar dan doorheen onverstaanbare schreeuwdialogen) en zeer matig geacteerd.