Ja ja, het gaat over politiek en dan kan je makkelijk verkopen dat het reuzeactueel is. Verkiezingen in zicht, maatschappij op drift, de roep om Leiderschap klinkt alom (nou ja, in kringen van lijsttrekkers dan) en met D66 zijn ook referenda en directe verkiezingen van burgemeesters en zo gestorven.
Ja ja. Kijk, als je nou 5 jaar geleden zo’n politiek stuk gedaan had, ten tijde van maar beter nog net voorafgaand aan de opkomst van Fortuyn, dán was je actueel bezig! Nu ben je gewoon 5 jaar later.
Wat overigens niet wil zeggen dat het niet interessant was, prima voorstelling zelfs, bijzonder helder, wellicht zelfs wat te veel uitleggerig maar prima stuk dus. Goed bewerkt, aardig neergezet, redelijk gespeeld. Jammer dat het slot zo kort en slap was, maar dat verwijt geldt zeker ook Shakespeare die zo braaf was dat-ie de moeder liet winnen van de grote krijger. Ik hoopte echt dat Coriolanus z’n stad inclusief vrouw, kind en moeder, met de grond gelijk zou maken. Of alleen vrouw, kind en moeder.
Helaas, hij liet zich verslaan.
Overigens speelde Aluin dit stuk 5 jaar geleden ook, en zag ik het toen ook. Toen vond ik het niet zo goed, op het eind zelfs saai en slepend. Laten we zeggen dat we allebei 5 jaar verder zijn in onze ontwikkeling…

Wat een ge-wel-dige voorstelling!!!
Ik heb enorm gelachen en een heel klein beetje gehuild. En dat bij een stuk dat over politiek gaat, want als ik ergens niet van hou, dan is het wel politiek. 2 uur lang op het puntje van mijn stoel gezeten en dan kom ik meteen bij de tomaat, want de zitplaatsen in het eigen theatertje van Aluin zijn niet echt berekend op 2 uur stilzitten. Maar verder alleen maar LOF!

Meestal ben ik niet zo’n fan van voorstellingen van 2 en een half uur zonder pauze… Bij Aluin had het zelfs nog wel langer mogen duren. Wat een prettige, heldere, moderne, humoristische, niet-moeilijk doenerige voorstelling. Eentje die je echt aan het denken zet: herkenbaarheid enzo! Zo mogen ze er meer maken!

Coriolanus van Aluin loopt nog tot 1 maart. Je moet je dus haasten om nog net één van de allerbeste voorstellingen van dit jaar ter gaan zien. Maar doe dat als ‘m gemist hebt. Je aanschouwt echte klasse. ‘t Is allemaal heel snel, heel geestig, heel creatief,heel boeiend en je ziet heel veel talent. Dat zijn dus vijf geweien.

Oei, wat saai. In een poging Coriolanus helder te spelen, is Aluin helemaal doorgeslagen in rood op rood op rood te stapelen. Ze spelen het stuk niet, ze leggen het uit. Iedere wending zie je tien minuten van tevoren aankomen. Oorlog voer je door schichtig tussen de colberts door te kijken, het vuurgecht wordt afgenomen met bierviltjes. Oplossing wordt aan oplossing gebreid. Met kunst, verrassing, dingen blootleggen, tegenstrijdigheid, twijfel, oftewel: leven heeft dit niets te maken. Deze Coriolanus is doodgeregiseerd.
Een gewei voor het bij vlagen ontwapenend spel van vooral Dennis Coenen en Marcel Roelfsema.

Met vaart gespeeld en goed ook bij tijd en wijle, maar het leek me wel een beetje een Dood Paard kloon: recht op het publiek spelen, voorstellen, uitleggen, commentaargrapje hier en daar etc. Het heen en weer geschuif met rekken met jasjes (niet erg origineel, wel praktisch en helder) en verkleedpartijtjesgedoe maakte een en ander zeer duidelijk maar het wordt wel eens tijd voor een verrassender aanpak wat dat betreft. Nog geen andere voorstellingen van deze groep gezien, en het stuk nooit gelezen, dus dit is met recht een uiterst subjectief stukje.

Benieuwd geworden door de prachtige recensie in de NRC ging ik naar de voorstelling Coriolanus, gespeeld door de mij tot op heden onbekende groep Aluin. Wel vaker heb ik bewerkingen van klassiekers gezien door jonge, experimentele groepjes, maar meestal draaide dit uit op een teleurstelling. Des te meer verrast was ik door deze volstrekt heldere en originele voorstelling. 6 leuke acteurs, die duidelijk veel plezier hadden op toneel en een bewerking vol humor en snelheid, zonder dat de tragiek van het verhaal in het gedrang kwam. 4 geweien dus!