Ken je dat, van die voorstellingen waar je van gaat glimlachen. Tijdens in het theater maar ook later, als je er aan terugdenkt. Je wordt een beetje warm van binnen. Zo’n voorstelling voor mee naar huis, voor als je een beetje ziek op de bank ligt. Zo’n voorstelling, heel fijn.

Een voorstelling als een geschiedenisles. Dit is niet wat Rick in zijn hoofd had toen hij meer aandacht voor jongeren wilde op de podia, maar het werkt buitengewoon goed. Het decor bestaat vooral uit de instrumenten waarop Beppe Costa zich mag uitleven, de 3 acteurs lopen rond en vertellen, maar het verhaal wordt prachtig duidelijk. Een uitgekiende mix van livemuziek en band, af en toe leuke geluidseffecten, en geschiedenis waarvan je nooit zeker weet of het nou echt zo gebeurt is: het klinkt onwaarschijnlijk, maar wordt zo soepel gebracht dat je denkt ‘waarom ook niet?’. Een juweeltje van een voorstelling.

Zelden zat ik zo op het puntje van mijn stoel dat ik er bijna vanaf kieperde. Wat een waanzinnige voorstelling. En wat een onderhoudend stuk. Aan het einde van de voorstelling zou ik iedereen willen laten roepen: Vive le roi! Vive Orkater!

Zucht. Mmm. Wat een lekkere feel good voorstelling. Veel leuker dan een geschiedenisles. En iedereen in de uitverkochte zaal vond het leuk, geloof ik. Bij het zien van deze voorstelling moet ik constateren dat de Raad voor Cultuur en Rick verkeerde beslissingen nemen (eigenlijk is dit niets nieuws!). Gewei voor Beppe Costa, omdat hij een theaterduizendpoot is. Twee geweien voor Geert Lageveen voor zijn kennis van de Nederlandse dialecten. Leopold Witte krijgt ook een gewei voor adem inhouden. En een gewei voor het geheel. Ook nog een gewei voor de affiches. Smile!

Wat een feestje is deze voorstelling. Humoristisch en ontroerend tegelijk. Goed gespeeld, prachtige muziek. Werkelijk een heerlijke avond gehad. Enkel lof voor de makers.

Wat een ontzettend leuke voorstelling! Fijn ook om het met de hele zaal tegelijk ontzettend leuk te vinden. Ik ga al mijn vrienden hier heen sturen, en alle andere mensen die ik nooit meer zie die van geschiedenis houden en van Nederland en van muziekinstrumentjes en ook ga ik er mensen heensturen die theater stom en elitair vinden. Want dit was niet stom en elitair maar mooi en ontroerend en grappig en eenvoudig zonder oppervlakkig te zijn en met veel liefde. Een voorstelling over Koning Lodewijk Napoleon, geboren voor het ongeluk, en over Holland, hoe leuk we zijn, maar ook hoe stom.

Wat een geweldig leuke geschiedenles! Na al de lovende recensies was ik ook wel erg benieuwd, en het was de moeite waard. Zo leer je nog eens iets op een leuke manier.
Het stuk was doorspekt met geluidjes, er werd gespeeld op instrumenten, gewreven over steen, gepiept, gekraakt en gedrupt. Fantastisch leuk gedaan.