In de voorstelling neemt Lizzy Timmers de toeschouwer mee in het ontwerpproces van de stad Brasilia. Het gaat in dit geval om haar eigen ontstaan. Zij speelt namelijk de vleesgeworden utopie. Een leuk idee, maar de utopie blijft mij te vrolijk. Het verval van de stad komt naar mijn idee te weinig naar voren in wat je ziet. Het spel blijft huppelig en het lichaam jeugdig, terwijl uit de tekst blijkt dat er iets vreselijk verkeerd is gegaan met de stad en met de utopie. Jammer.

Goed onderwerp, slechte voorstelling. Begint sympathiek maar eindigt in tenenkrommende ijdelheid.