Op de site van Els inc. wordt het omstandig uitgelegd hoe het precies zit met deze “parabel van wraak en geweten”. Ook de voorstelling zelf laat helemaal niks te raden over. Dürrenmatt bleek bovendien trouwens wel heel erg jaren vijftig - net als de gebruikte speelstijl.

Eerlijk gezegd, de twee uur in theater de kikker waren gisterenavond een hele zit.

Een mooi en vooral ook gemeen stuk over hoe mensen tegen elkaar kunnen zijn. Zo zijn het je beste vrienden en zo doen ze alles om maar van je af te komen.
De macht die Claire uitstraalt mede door haar houding als door het krachtige gevolg dat uit alle hoeken en gaten tevoorschijn komt.
Van begin tot het einde een boeiende voorstelling, gaat iemand hem echt doden of niet? Het blijft spannend tot het eind! En dan bedoel ik echt het uiterste einde.

Een vrouw keert terug naar de kleine dorpsgemeenschap die ze jaren geleden verliet. Ze eist vergelding voor een lang vergeten gebeurtenis, verstoort de verhoudingen en brengt de dorpsbewoners in gewetensnood.Een stuk van Friedrich Dürrenmatt dat voor bloedstollende momenten kan zorgen.Kan, want regisseur Arie de Mol heeft er een luchtige avond van willen maken, compleet met een op-hoop-van-zegen-sausje.
En daarmee het stuk de nek omgedraaid.
De Mol laat de acteurs karikaturen spelen, soms met uiterst rare loopjes, er worden bekken getrokken, alles wordt flink vet neergezet. Maar ‘t ergste: er kunnen nauwelijks spanningsbogen op de vloer ontstaan omdat er met de regelmaat van de klok het publiek ingekeken moet worden.
Slaapverwekkend.
Het gewei is voor Erik van den Berge die als muzikant zorgde voor wat lichtpuntjes in deze saaie twee uren.

Ok, ik ben een klein beetje bevooroordeeld maar de voorstelling is en blijft prachtig. Het Schiedamse stadsgezelschap Els inc. heeft weer ontroerend toneel neergezet. Ditmaal met prachtige muziek van Erik vd Berg. Er wordt met verve gespeeld en ik heb ademloos gekeken. Met name de laatste scene van Claire en Arend is ontroerend.