De tragedie van Euripides in de bewerking van de Engelse dichter Ted Hughes ligt aan de basis van deze heldere en indrukwekkende voorstelling. Wat gebeurt er? Admetos, de succesvolle, jonge koning moet sterven. De goden zijn jaloers. Beschermheer Apollo, ‘een ijle idioot uit de hemel’, verzint er wat op. Admetos mag leven als een ander zich in zijn plaats bereid verklaart. Niemand wil, alleen zijn vrouw Alcestis. Dit is niet de bedoeling. Admetos is ontroostbaar. Hij voelt zich schuldig, had hij dit kunnen voorkomen? De geschiedenis van Hughes en zijn vrouw Sylvia Plath schemert door de tekst heen, wat het stuk aangrijpend en van alle tijden maakt. Komt op ‘actionman’ en boezemvriend Heracles, die, aanvankelijk de droeve stemming met zijn gesnoef verstorend, over een klein hartje beschikt en uit eigen ervaring Admetos de mogelijkheid van nieuw geluk voorhoudt. Schitterend gespeeld en geregisseerd. Alleen die akelige lichtschakel! Ik schrok steeds weer… Dat was niet nodig…