Kijk, daar hou ik nu wel van. Deze voorstelling slaat natuurlijk nergens op. Maar ja, wat wil je? Het is elf uur ‘s avonds en je staat op het belachelijkste podium van Amsterdam, het benedenzaaltje van Bellevue. Er zijn een zingende taart, geweldig lelijke schilderijen en een aquarium. Absurde tekst, over the top spel (vooral van Iwan Walhain) en weinig pretenties. En dan op het eind ineens een heel mooi liedje van Esmé Wekker. Gaat zo door!