De Internationale Keuze (2003)

Natuurkundige experimenten doen levert een amusante voorstelling op. Met een fohn een balletje in de lucht houden is een aardige vondst vooral als dat later in de voorstelling een vervolg krijgt. Voor de twee acteurs een gewei, een tomaat voor de traagheid.

De muziek vond ik heel goed, twee geweien. Er werd ook goed geacteerd, nog een gewei. Het beeld voegde echter niet veel toe, tomaat. Als luisterspel was het zeer geslaagd.

Waarom zijn dit soort voorstellingen zo weinig in de Hoofdstad te zien. Terwijl Amsterdam vooral terugkijkt (Theaterfestival), kijkt Rotterdam met de Internationale Keuze vooral vooruit: dit is pas belangwekkend, innovatief theater! Dus: vermijd Osdorp (zoals je ‘t hele jaar al doet) en neem de trein naar Rotterdam. Afgelopen vrijdag was daar dus Flicker te zien, van de New Yorkse Big Art Group. Niet meer in Nederland te zien, dus uitwijden heeft niet veel zin. Maar de vorm (een boeiend blijvende combinatie van theater en film) was briljant, slim en doordacht uitgewerkt. Het twee verhalen (die door elkaar gespeeld werden) hadden een hoog B-film-gehalte, maar door de aanpak steeg het hier ver bovenuit. En nu maar hopen dat The Big Art Group nog ‘s terugkomt…

prettig associatieve avond. Kopna Kopna biedt mooi en onmisbaar tegenwicht tegen de verhaaltjes, en er wordt hier en daar erg goed geacteerd. Kop of staart doen er niet toe, gewoon aangename onderdompeling in een andere wereld.

Ik vond de sprookjes van Andersen altijd al erg naar, maar na deze voorstelling begrijp ik ze beter. Wist niet dat onze H.C. zo’n perverse hypochonder was. Zijn steriele emoties klopten goed bij de onderkoelde stijl van Michael Laub. Deze voorstelling is niet zo uitbundig als Total Massala Slammer twee jaar geleden, maar bij vlagen is het heel mooi, vooral de scenes met Astrid Endruweit, maar ik zat ook momenten ongeïnteresseerd te kijken.

Hier had ik mij op verheugd, omdat ik de vorige voorstelling ‘Total Masala Slammer’ zo’n vrolijke avond vond. Deze avodn minder leuk. De deconstructie bevalt me en de choreografie ook. Speciaal gewei voor Astrid Endruweit, wat een geweldige actrice! Maar dan toch vooral veel tomaten voor onduidelijk en sexistisch bloot, het lelijke decor en het filmmomentje.

Wat een voorstelling, bleef nog lang nazinderen, de suggestie blijkt dan toch sterker dan de realiteit. Jammer dat deze voorstellingen zo beperkt zijn, ik was graag een 2de maal geweest enkel omdat ik denk een en ander gemist te hebben door de constante verrassing. zes moosejes zijn te weinig.