Dat Provily dit geweldig stuk poezie oppakt wekt hoge verwachtingen. De uitmuntende cast die hij erbij heeft gekozen legt die lat zelfs zelfs nog iets hoger.

Of het eindproduct 100% geslaagd is moet ieder maar voor zichzelf beoordelen. Maar het is zeker een poging waard. Van der Heijden en van Eyle spelen sterk.

Olivier. Hoewel ik zijn werk altijd met gemengde gevoelens heb ontvangen, was ik toch oprecht blij weer eens een onversneden Provily te kunnen zien. In de kleine zaal en met het meest tonelige stukje wat ik van hem zag. Mooie concentratie, maar op een gegeven moment word ik het zinloze opmerkingen tegen elkaar maken wat beu. Maria beeld, weg d’rmee.

Ik heb ontdekt dat ik allergisch ben voor “de politieke boodschap” als theatraal ding, vooral omdat het vaak zo gratuit is.

Een mysterie. Je krijgt een brief waarin staat dat je gratis naar de nieuwe voorstelling van up&coming regisseur Olivier Provily mag.

Olivier Provily stelt zich dienstbaar op aan deze tekst van Jon Fosse, en dat is zeer te waarderen.

Niks mis met de tekst en spelregie of het toneelbeeld, maar de keuze en inzet van muziek/geluid/zang in de voorstelling (en het starten met semi-chaos tv/filmbeeldmateriaal) deed het tempo en ritme va

De obligate, onscherpe televisiebeelden van oorlog, doorspekt met reklame deden mij het ergste vrezen. Ja hoor, de tekst werd er doorheen gejast, zodat ik er helemaal niets van begreep.

Een voorstelling waar ik me veel van had voorgesteld. Ik was erg benieuwd naar de teksten van Goetz; ze bleken op het toneel even ongrijpbaar als op papier.

De wetten van het theater werden gefuckt, na de pauze duurt langer dan daarvoor. Het leek daarom wel eindeloos.