Moose - Olivier Provily

Aars!, Olivier Provily (28/03/2010)

eisie — Wed, 31 Mar 2010 17:06:24 +0000

Dat Provily dit geweldig stuk poezie oppakt wekt hoge verwachtingen. De uitmuntende cast die hij erbij heeft gekozen legt die lat zelfs zelfs nog iets hoger.

Of het eindproduct 100% geslaagd is moet ieder maar voor zichzelf beoordelen. Maar het is zeker een poging waard. Van der Heijden en van Eyle spelen sterk. Van Rompaey en Golofastova raken je daar, waar het pijn doet, als lidtekens die weer opengekrapt worden.

Uiteindelijk vraag ik me wel af waar Provily met Aars! naartoe wil. Maar misschien ligt dat wel aan mezelf.

De Anderen, Olivier Provily (21/01/2009)

Floortje — Sun, 01 Feb 2009 09:54:52 +0000

Olivier. Hoewel ik zijn werk altijd met gemengde gevoelens heb ontvangen, was ik toch oprecht blij weer eens een onversneden Provily te kunnen zien. In de kleine zaal en met het meest tonelige stukje wat ik van hem zag. Mooie concentratie, maar op een gegeven moment word ik het zinloze opmerkingen tegen elkaar maken wat beu. Maria beeld, weg d’rmee. Ook moeten de acteurs oppassen met hun tekstbehandeling, want zodra een gevoel van drama achterkomt word het moeilijk doenerig. Acteur Kalki ging knap onnadrukkelijk naakt en ik vind mensen zonder achternaam en met een goeie website (kalki.nl) een enorme aanwinst.

Nederlandje, Het Nationale Toneel, Olivier Provily (06/12/2003)

Paulien — Mon, 08 Dec 2003 12:37:23 +0000

Ik heb ontdekt dat ik allergisch ben voor “de politieke boodschap” als theatraal ding, vooral omdat het vaak zo gratuit is. Ook bij ‘Nederlandje’ had ik het idee dat er lekker voor eigen parochie gepreekt werd, ‘No Logo’ van Naomi Klein op schoot, en fijn antiglobalistisch gelijk hebben met z’n allen (tomaten!).
Als je dit allemaal wegdenkt, is het eigenlijk een leuke, mooie voorstelling. Regisseur Olivier Provily durft tijd te nemen en logica overboord te zetten (geweien!), hoewel hij dat dan weer minder deed dan bij een eerdere voorstelling die ik van hem zag. Hier en daar deed de voorstelling me echt wat, en dat is al heel mooi (geweien!).
Ik denk dus dat het een goed idee zou zijn als Provily zich hierop richt, en niet teveel boodschap door onze (laat ik voor mezelf spreken: mijn) strot moet willen duwen. Dat betekent dus ook dat hij niet van tevoren een enorm interview in Vrij Nederland moet geven waarin hij genoemde boodschap er nog dikker bovenop legt (tomaten!). Verder vooral zo doorgaan.

Alles onstaat in bed, Olivier Provily (01/03/2003)

Paulien — Mon, 03 Mar 2003 11:50:14 +0000

Een mysterie. Je krijgt een brief waarin staat dat je gratis naar de nieuwe voorstelling van up&coming regisseur Olivier Provily mag. Bij het Veemtheater, waar de voorstelling gespeeld wordt, weten ze van niets; handgeschreven enveloppen komen doorgaans van de spelers of de regisseur. Maar je kent niemand die meedoet!
Dit overkwam mij, en ik ging nieuwsgierig naar ‘Alles ontstaat in bed’. Het was de meest abstracte voorstelling die ik in jaaaaren heb gezien, ‘maar’ toch vond ik het erg mooi. Het ging geloof ik over je ‘bijzonder maar eenzaam’ voelen, versus ‘gewoon maar geborgen’. De evolutie van de mens had er ook mee te maken, en ik zag er wel kritiek in op het begrip civilisatie. Provily durft erg, erg veel tijd te nemen voor zijn scènes. Dat zorgt vaak voor een uiterst gespannen buikkramp-sfeer, maar ook desperate lachbuien: als je al vijf minuten zit te kijken naar een blote man met een grote pruik die naar de wc aan het gaan is.
Na afloop wilde ik het vrijkaartjesmysterie oplossen. Maar geen van de acteurs, noch de regisseur, herkende het handschrift op de envelop. Dit vind ik onverkwikkelijk. Weet iemand hoe dit kan? Help!

Een Zomerdag, Olivier Provily (03/12/2002)

Vonneke — Wed, 04 Dec 2002 12:53:27 +0000

Olivier Provily stelt zich dienstbaar op aan deze tekst van Jon Fosse, en dat is zeer te waarderen. Dat doet recht aan de tekst, die donker en ruig Noorwegen combineert met de warmte van het eigen (houten!) huis en de schoonheid van de eenzaamheid. Een stille voorstelling waarin alles tussen de uitgesproken woorden gebeurt. Maar daar gaat het ook mis. De beelden in de enscenering zijn mooi, de sfeer is goed, maar het zindert niet tussen de woorden door. De suggestie van Fosse is niet voelbaar. Het acteren is te expliciet, vol veel betekenende blikken en gebaren. Te uitgesproken. Provily heeft er een Ibsen van gemaakt.

Oorlogje, Olivier Provily, Regie-opleiding AHK (15/06/2001)

AMW — Thu, 21 Jun 2001 10:40:24 +0000

Niks mis met de tekst en spelregie of het toneelbeeld, maar de keuze en inzet van muziek/geluid/zang in de voorstelling (en het starten met semi-chaos tv/filmbeeldmateriaal) deed het tempo en ritme van deze, toch al veel te lange ervaring (ja ook ik ben conservatief wat betreft de theaterwetten), absoluut geen goed. Spaarzaam gebruik van (in dit geval dus niet) ‘ondersteunende’ muziek (dit hoeft echt niet onder elke scene en dan ook nog met ruis over de boxen) had de spelmomenten mijn inziens meer recht gedaan. Jammer dat deze tekensystemen niet met evenveel zorgvuldigheid zijn gebracht als de cafépersonages en -scenes.

Oorlogje, Olivier Provily, Regie-opleiding AHK (16/06/2001)

Tue, 19 Jun 2001 16:32:16 +0000

De obligate, onscherpe televisiebeelden van oorlog, doorspekt met reklame deden mij het ergste vrezen. Ja hoor, de tekst werd er doorheen gejast, zodat ik er helemaal niets van begreep. toen nog een o zo mooie blote mevrouw, waar we eerst de rug van mochten zien en toen de hele rest in bad nog wel. Tot slot een clown, die een wissel wilde omzetten in een act, die niet leuk was. In de pauze wilde ik alleen maar weg. Oh, dat postmoderne gebeuzel met die oh zo mooie plaatjes en al die zinnelijkheid voor mannen. Oh ,weer die onbegrijpelijke rebussen.
Na de pauze werd het puur genieten. Zo mag het uren duren, ook wel drie uur. Heerlijk subtiel spel, leuke grappen, lekkere scenes en een duidelijke moraal aan het eind: de oorlog is voor ons voorbij na WO II, maar in het klein maken wij steeds maar weer oorlogen om pietluttigheden. Een aanvechtbaar standpunt, maar voor een avond heerlijk, gelukkig geen postmodern toneel best genoeg.

Oorlogje, Olivier Provily (15/06/2001)

ap — Sat, 16 Jun 2001 17:28:49 +0000

Een voorstelling waar ik me veel van had voorgesteld. Ik was erg benieuwd naar de teksten van Goetz; ze bleken op het toneel even ongrijpbaar als op papier. Een mooie eerste helft, een veel te lange tweede. Pas toen ik nadien op de flyer las: “de grote oorlog bestaat niet zonder de kleine oorlog” vielen de scènes op zijn plaats. Achteraf dus toch wel tevreden, alhoewel er wel rigoreus in geknipt had mogen worden.

Oorlogje, Olivier Provily, Regie-opleiding AHK (15/06/2001)

Floortje — Sat, 16 Jun 2001 14:53:33 +0000

De wetten van het theater werden gefuckt, na de pauze duurt langer dan daarvoor. Het leek daarom wel eindeloos. (Volgens mij was mijn “hoe lang gaat dit nog duren”-gevoel precies de bedoeling, want het-voorstelling-is-afgelopen-om-bordje was afgetaped.) Het gedeelte voor de pauze vond ik voornamelijk moeilijk gedoe en heb ik wel vaker gezien. Na de pauze was dus te lang, maar had een paar geweldig enge onrustbarende momenten en goede humor om te lachen. Ik als ex-barvrouw sympatiseer enorm met den hoofdpersoon die zo zijn eigen manier heeft om met lastige klanten om te gaan. Daar kan geen sociale hygiene tegen op.