Niet alleen de titel klinkt als een film, ook de dialogen en het gehang tegen het stenen muurtje roepen bij mij allemaal filmische connotaties op.

Vijf keer niks. Geen stuk, geen spel, geen muziek, geen toneelbeeld, geen regie. Slaapverwekkend op alle fronten. Aanvang 20.30. Je mocht nog even in de hal wachten om binnen te mogen.

Debut de Saison liep zoals altijd uit; ik moest tegen de slaap vechten. En dan dus een voorstelling waar traag tempo en verstilling een belangrijke rol speelt, killing!