Diverse elementen die mij diepzinnige raakten. Gekut met rolstoelen en gekut in speeltuintje. Fijne cast, wat een verwennerij.

Tweede kindervoorstelling van Batelaan, met opnieuw geniale ingevingen.

Zeldzaam tragische voorstelling over de hulpbehoevendheid van de mensheid. Navrante bewegingschroeografie die met nog minder tekst toe kan dan nu al het geval is.

Dat viel me helaas tegen. Geen mooi decor, wat tafels die slordig waren neergezet. Ook geen mooi acteerwerk, vooral veel raar kijken, schreeuwen, boos en heftig zijn. Ook de regie vond ik niet veel.

Wat een prachtige indruk maakt deze voorstelling, al vanaf het begin.

Na een lange fietstocht van West naar Oost Terschelling krijg ik weer lucht als in de verte aan het strand in de open vlakte het fort van Batelaan opdoemt.

Zo, hier was ik erg van onder de indruk. Ik was niet weg van Batelaan’s laatste paar voorstellingen, maar dit was zeer sterk.

Theatrale concerten, ik heb er een bloedhekel aan, maar dit is erg leuk. Gewei vooor het Brisk, dat geweldig met zich laat sollen en leuk mee doet in het absurde Batelaanse universum.

Stilte is lang, maar ik heb me niet verveeld. Er viel genoeg te koekeloeren naar de spelers. Welk boekje leest die en welke telefoon geeft dat mooie blauwe licht?

Met z’n allen in een sporthal kijken naar mensen die gaan slapen, en weer opstaan. Ik vond het bijzonder, ik vond het ook mooi, maar vroeg me af of datgene wat ik voelde wel ‘de bedoeling’ was.