theaterpraat

Zoals u wellicht al gemerkt heeft is het nogal stil in theaterland. Jawel, er gaan nog wel voorstellingen in première en er zijn veel overleden theatergrootheden te betreuren, maar waar zijn de ontslagen artistiek leiders, de schouwburgen in geldproblemen en de fusies?

Ik vermoed deze rust de stilte is voor de storm van grootschalige hervormingen die eraan komen.Belangrijkste verandering: staatssecretaris Van der Laan heeft grote plannen om de hele cultuurnotasystematiek te hervormen. De Cultuurnota moet alleen toegankelijk worden voor grotere instellingen met een duidelijke functie in het veld, zoals Toneelgroep Amsterdam, het Vervolg of het NNT. Alles wat daarbuiten valt (van het Handtheater tot Dood Paard) moet voortaan terecht bij het Fonds voor Amateurkunst en Podiumkunsten, dat daarvoor veel meer geld en mogelijkheden krijgt en daardoor veel machtiger zal worden.

De staatssecretaris heeft haar plannen uiteengezet in de brief Verschil maken, die waarschijnlijk na de zomer door de Tweede Kamer zal gaan. Achter de schermen wordt het plan op dit moment flink gefinetuned, zodat het straks op niet te veel weerstand zal stuiten. Daarbij hoort bijvoorbeeld het plan van Bert Holvast voor de fondsen.

En dan is er nog de Commissie d’Ancona. Met ex-Philips topman Jan Post als voorzitter hoopt de Vereniging Nederlandse Toneelgezelschappen (VNT) een goede crisis-manager te hebben voor het oplossen voor het levensgrote probleem dat de gesubsidieerde podiumkunsten minder en minder plek krijgen op de podia. De Commissie d’Ancona (genoemd naar voorzitter Hedy) heeft de opdracht om te "onderzoeken op welke manier de betekenis van rijksgesubsidieerd aanbod aan toneel, dans en muziek kan worden versterkt". De commissie komt in september met aanbevelingen.

Het lijkt er dus op dat er in de herfst nog het nodige rumoer te verwachten valt. Denk vooral aan protesten van kleinere gezelschappen die niet uit de Cultuurnota willen en fusies en reorganisaties om groepen als ‘t Barre Land, het OT en de Paardenkathedraal binnen de Cultuurnota te houden. Het advies van de Comissie d’Ancona kan aanleiding geven voor het grijpen naar nog radicaler oplossingen, maar kan net zo goed dezelfde oorverdovende stilte teweeg brengen die het pamflet van de Commissie Rottenberg destijds deed.