theaterpraat

Middle East Dramatic Arts Forum (www.medaf.org) aankondigt een Symposium van Arabisch Drama op 9 februari in Hull (heel gemakkelijk met de boot vanuit Nederland dus). Voor meer informatie zie: www.hull.ac.uk/php/337367/symposium. Puur toeval is mijn baas bij Writernet, Jonathan Meth, één van de adviseurs bij het Middle East Dramatic Arts Forum, en het is ook puur toeval dat één van de oprichters, Penny Black, vertaalster Duits en zelf een toneelschrijfster van formaat, ook heel leuk is - zo’n symposium is natuurlijk de melding in ieder geval waard Er zou ook een spreker van Gridiron aanwezig zijn, het Britse gezelschap van Ben Harrison, die ook bij het MUZTheater werkt, als hij niet in Palestijn bezig is.Eigenlijk is de laatste week heel erg in het teken van Islamitisch/ Arabisch/ allochtoon (= ‘diverse’) theater geweest. Ik ben in gesprek met Jatinder Verma van Tara Arts geraakt, Anja bij het TIN heeft mij in contact gebracht met een jonge NL’se directeur in Engeland met een interessant toneelstuk, en aanstaande donderdag ontmoet ik Kader Abdolah (De reis van de lege flessen was het allereerst romans dat ik ooit in het Nederlands las). Tara Arts was het allereerste Brits-Aziatisch (zo noemen wij het) gezelschap in Engeland. Het was opgericht in 1977 na aanleiding van de moord op een Indiase jongen toen spanningen tussen de gemeenschappen heel erg hoog waren. Wat interessant aan Verma is, is dat hij z’n twijfels over het nut van subsidie voor zo’n gezelschap heeft hoewel hij al dertig jaar baat bij heeft gehad (nu niet meer, Tara is ook slachtoffer van het ‘bloed bad’ dat de laatste cultuurnota is geworden). Naar zijn gevoel leidt subsidie tot een soort segregatie (hij steunt ook geen aparte scholen voor de religieuze gemeenschapen) maar tegelijkertijd denkt hij dat het noodzakelijk is dat er steun voor ‘andere stemmen’ is. Het probleem met subsidie is dat vertegenwoordigers van aparte groepen worden gesteund terwijl de werkelijkheid (eigenlijk z’n ideeal) multicultureels is (‘multi-culti). Als het om de huidge maatschappelijke spanningen gaat, heeft hij, die daar al dertig jaar bezig is, geen kant-en-klaar antwoorden op, wat voor mij bewijs is dat het geen stommeling is.Trouwens, over z’n productie van ‘De storm’ legde hij uit dat voor hem de woede van Prospero die geuit in de storm in het begin wordt, dezelfde woede is als die van bepaalde Islamitische groepen tegenover het Westen. Hij had even gedacht om Prospero een Kalashnikov en een turban te geven maar heeft het toch niet gedaan. Jammer.Hij heeft ook onlangs gezegd dat iedereen op zoek voor ‘het’ Moslim toneelstuk is - ‘Wij willen begrijpen’. Ik stuur de Nederlandse regisseur zijn kant op en misschien ook iets van Eric. Ik weet niet of Kader Abdolah een tekst in z’n la liggen heeft maar ik zal hem het vragen.Tara Arts: www.tara-arts.com