theaterpraat
Hohoho
Het bestaan van het zogenaamde glazen plafond wordt door sommigen bestreden. Ik zelf geloof in dit onzichtbare obstakel in de carrière van vrouwen in de kunsten. Het Theater Instituut Nederland gelooft ook dat het bestaat. In het monumentale pand aan de Herengracht spannen mannen en vrouwen zich in het te slechten. Voor de huidige beeldvorming over vrouwen en minderheden worden worden alternatieven bedacht, mediapartners spreken tijdens intervisie bijeenkomsten elkaar aan op het gebruik van stereotypen en podiumkunstenaars (m/v) leren dat ze zich moeten laten interviewen voor een boekenkast in plaats van bij een plant.Toch laatst in het Bulletin, het clublad van ditzelfde TIN, een mooi staaltje beeldvorming. De samenstelster van de nieuwe tentoonstelling Backstage vertelt:”Bij acteurs gaat het van man, ouder en tekstheater (Gijs Scholten van Aschat) naar jong, vrouw en musical (Chantal Janzen).”Ik ga even door het plafond met een alternatief:”Bij acteurs gaat het van vrouw, ouder en tekstheater (Kitty Courbois) naar jong, man en musical (Ara Halici).”Zo, dat is beter. En kan die samenstelster dan gelijk ook even curator heten?
reacties
Het lijkt mij toch dat een podiumkunstenaar (m/v) [wat een ontiegelijk ‘interieurverzorgster’-woord overigens] zelf moet weten of hij/zij wil laten zien dat hij groene vingers heeft, of een boek gelezen. En hoe wilde het TIN daar wat aan doen? Ik wacht geduldig af.
En glazen plafond, moeten we dat alleen maar afleiden uit dat willekeurige citaat (wat is de context van dat citaat?) of is het feit dat het TIN en Floortje erin gelooft voldoende basis voor een sterk vermoeden?
Wat wel sowieso, maar waarschijnlijk bij alle kunstopleidingen aan de hand is, is dat er meer vrouwen dan mannen van af komen en daar alleen al de slachting (want die volgt altijd na de toneel- of wat dan ook school) rechtevenredig groter is.
Verder wordt vooral het Klassieke Reptertoire gekenmerkt door meer grote mannen- dan vrouwenrollen.
Tenslotte vermoed ik dat ook ‘zwangerschapsverlof’ (hier bedoeld als: niet iedere rol kunnen aannemen door zichtbare buik) een duit in het zakje doet: als de jonge moeder weer de planken op wil, staat er alweer een horde van die jonge dames klaar.
Dit zijn drie tamelijk aanwijsbare redenen waarom dames het wellicht lastiger hebben op de planken.
Wel is dit heel iets anders dan een Glazen Plafond, wat altijd een Oude Mannen Complot lijkt te veronderstellen, en als je dat niet ziet dan hoor je erbij of je bent zo gehersenspoeld enz. Vermoeiend en niet werkbaar want als je het niet ziet: hoe moet je het dan aanpakken?
En waarom moet die samenstelster curator heten? Is dat beter? Is dat niet gewoon een eufemisme? Een champignon wordt toch niet duur als je het een truffel noemt? Wat is er mis met samenstelster?
Beste Roef,
Truffel wordt beter betaald
Beste Floortje,
God! Dacht ik toch even dat het om iets principieels ging!
Dank voor je verlichting!
Ha die Floortje,
ik zal misschien wel zo´n man zijn die het glazen plafond in stand houdt, hoor. Maar bij het schrijven van het artikel heb ik (en dus niet Janna, de curator, samenstelster, wat je maar wilt) de woordvolgorde niet gebruikt om wie dan ook op de kast of tegen het plafond te jagen. Ik heb Gijs en Chantal gekozen, omdat ze het bekendst zijn. (Of zou het toch iets onbewust zijn, denk je. Maar ik had wel een moeder die de Opzij las). Maar jouw voorstel kan net zo goed. Al hoewel: wie is die Halici-type?
Groetjes Robbert