‘Suche Karten’, deze dames zijn zwaar op zoek naar kaarten voor ‘Der Sturm’ van de Münchner Kammerspiele, de openingsvoorsteling van het Treffen. Ik kan me niet herinneren in Amsterdam deze vraag zo gezien te hebben voor toneel. Ik vraag of ik ze mag fotograferen. ‘In ruil voor een kaartje’, wordt gegrapt. Helaas kunnen we dat niet doen.
Hebben de dames zoveel goeds gehoord over de voorstelling dat ze zo graag karten wollen? Nein, ze weten nog niks van de voorstelling. Maar het is bijzonder interessant repertoire en een gastgezelschap en dazu Theatertreffen en de Opening. Hottets ticket in town. Veel succes dames, maar ik tel op het enorme theaterterrein zeker tien anderen met eenzelfde briefje.
Gelukkig kunnen ze de volgende avond kijken naar een uitzending van de registratie de voorstelling -samen met het openingspraatje- op televisiezender ZDF, die de openingsvoorstelling vanavond opneemt. Norbert Lammert, een hoge politieke pief, spreekt ons toe met veel grapjes over geld en intendanten. Het gaat lekker langs me heen. Wel begreep ik dat hij ons ‘veel genot en irritatie’ toewenst bij de geselecteerde voorstellingen.
Ik ben wel toe aan een stukje irritatie en kan gelijk aan de bak met Die Sturm. Waanzinnige postmoderne verknipping van Shakespeare / Gilbert & George-performances / bluescreen-movies / Lord of The Rings / Rammstein. De Mooseredactie is nog in beraad over de betekenis (if any) van dit alles. Maar hier in Berlijn staan hordes keurige dames in de rij om esthetisch geschoffeerd te worden. Hebben jullie ooit zulke briefjes voor toneel gezien in Nederland?
reacties
Bij De Nederlandse Opera staan ze ook wel eens hoor, keurige dames en heren op zoek naar kaartjes; recent nog bijna elke avond wel een paar bij de herneming van Giulio Cesare. Maar voor een toneelvoorstelling komt het helaas weinig voor. Wel herinner ik me een heuse vechtpartij - in elk geval geduw en getrek - in de kassahal van de stadsschouwburg toen de laatste wachtlijst-kaartjes voor Ivo van Hove’s ‘De Tramlijn die Verlangen heet’ in de verkoop gingen. Een onvergetelijk moment, al was het maar omdat ik toen als brave publiciteitsmedewerker van Het Zuidelijk Toneel mijn eigen kaartje maar heb laten verkopen…
Annet