theaterpraat

Real reality en slecht theater liepen onontwarbaar door elkaar tijdens de discussie ‘Hoe echt is echt’ in Frascati in het kader het [ON]ze Keuze Festival. De bedoeling was dat enkele kunstenaars die in hun werk de grens tussen echt en nep onderzoeken met elkaar zouden discussiëren over de zin hiervan. De realiteit was totale chaos. Cyrus Frisch, regisseur van de voorstelling Jezus/Liefhebber, waarin hij alcoholisten en drugsverslaafden met een persoonlijkheidsstoornis op het toneel zette, was de situatie met drie camera’s aan het filmen en weigerde in te gaan op vragen van het publiek. Hij kreeg de reactie die hij wilde: het publiek werd kwaad. Ondertussen gooide alcoholist Nico met flesjes en begon te masturberen, terwijl Chiquita er ook al bij zat alsof ze zich niet lekker voelde. Marjan Luif, actrice bij Mug met de Gouden Tand, had sowieso al geweigerd om te komen nadat ze de Jezus/Liefhebber had gezien en ook Volkskrant-journalist Joost Niemöller had al snel geen zin meer om mee te spelen in de voorstelling van Frisch. Maar het zieligst was het wel voor Ruben Gischler, die was gekomen om te praten over zijn nep-documentaire ‘Weekend in Grozny’, maar die geen enkel woord heeft kunnen zeggen. Toen zelfs de gespreksleider het voor gezien hield, doofde de discussie als een nachtkaars uit. Maar het bleef nog lang onrustig in Frascati. (Parool, 3/9/98)

zie ook: Fictie in het theater is uit