theaterpraat

En terwijl wij het over het alternatief circuit in Londen hebben (reacties, ‘Product: World Remix’), ben ik gisteravond naar het Arcola Theatre (www.arcolatheatre.com) gegaan voor de prachtige opening night van ‘Chasing the Moment’ geregisseerd door Mehmet Ergen, tevens stichter en artistiek leiding van het Arcola. - Oke, het is geen vier dagen sinds ik voor het laatst naar een voorstelling ben geweest terwijl ik altijd over de prijzen van alles in Londen klaag, maar de Arcola heeft één keer per week een ‘Betaal wat je kunt’ avond, net als een aantal van die soort theaters, dus ik ben toch nog gegaan - ‘Chasing the Moment’ speelt zich af op één avond in een vieze kelder, waarop Studio 1 van het Arcola verschrikkelijk op lijkt, in een jazz club in East Londen. Een aantal karakters praten met elkaar over hun opvattingen over jazz waarmee conflicten ontaarden tussen zwart en blank, arbeider en middenstand, jong en oud. Tegelijkertijd is er heel veel ruimte voor humor, medelijden en liefde, hoewel het snel duidelijk wordt dat een paar van de karakters, hoe sympathiek dan ook, voor alles behalve een relatie geschikt zijn. Men hoeft geen verstand van jazz te hebben te genieten van deze voorstelling, het is een behendig werktuig om verschillende karakters met hun verschillende hang-ups en verhalen samen te brengen. Als één van de spelers zegt: alleen mensen met foutieve bedrading (‘wiring’) van jazz houden. Het is ook de gelegenheid om de spelers en paar nummers te laten spelen tijdens de pauze.Engels theaterDe voorstelling ‘Chasing the Moment’, winnaar van een Time Out ‘Best Fringe Award’ en geschreven door actor/schrijver (weer één, zie reacties: ‘World Product’) Jack Shepherd, is in één zin typerend voor Engels theater: het is het een revival. Theaters in Engeland zijn soms verlegen om risicos te nemen en dit stuk was een groot succes toen het voor het eerst in 1995 gespeeld werd (in het BAC, nog een interessant theatertje voor alternatieve toerende gezelschapen, maar het dreigt nu dicht te gaan). Ook typerend voor het Engels theater, is dat de discussie over de ‘multiculturele samenleving’ zich beperkt tot discriminatie en de spanning tussen zwart en blank, terwijl dat allang achtergehaald is door de grotere discussies over culturele botsingen (maar het stuk was al in 1995 geschreven, en ik weet donders goed dat de discussie over normen en waarden en culturele botsingen vaak xenofobie is).Arcola TheaterHet Arcola Theater was oorspronkelijk een oude klerenfabriek waarin Mehmet Ergen, artistiek leiding, en regisseur van ‘Chasing the Moment’ het theater in 2000 stichtte. Net zowel als hun eigen voorstellingen, spelen daar ook heel interessante kleinere gezelschappen. Het feit dat het een beetje anders is wordt getuigd door het feit dat een aantal vertaalde Nederlandstalige stukken door Company of Angels o.a. daar worden gespeeld… Bovendien is het Turks & Koerdische ‘community theater’, Ala Turk, daar gehuisvest, en mensen uit de Turkse en Koerdische gemeenschappen klassiekers in het Turks spelen.In bepaalde opzichten spiegelt de visie van Wes, de jazz club eigenaar in ‘Chasing the Moment’ die van Ergen. Volgens Joanne, club manager en zijn vriendin (vaak wordt over Wes gesproken, maar hij verschijnt nooit in het stuk), zag Wes dat er niets cultureels in de wijk was, en wilde iets er aan doen.’Chasing the Moment’ speelt t/m 24 februari, ‘Pay What You Can’ kaartjes zijn haalbaar op een dinsdagavond vanaf 6 of 7 uur ‘s avonds (zie website: www.arcolatheatre.com/index.php voor nadere inlichtingen).