theaterpraat
aiai, nog een weblog
8 mei- de Moose-redactie vraag aan enkele Moosers van het eerste uur of ze misschien bereid zijn af en toe iets toe te voegen aan de Moose-weblog (Jullie zijn geheel vrij om te schrijven wat je wilt, mits het op z’n minst zijdelings met theater te maken heeft); ik ben een van hen. - 5 skinheads slaan in Brugge een zwarte man en zijn Vlaamse vriend in het ziekenhuis. De Parijzenaar Raphael Mensah ligt in een zware coma. Racisme lijkt het motief. 10 mei- ik laat de Moose-redactie weten dat ik daar best wel voor te porren ben, maar er toch even over wil nadenken. Ik stel een bijdehante vraag.- in het West-Vlaamse Heule ontsnapt een Marrokaans gezin ternauwernood aan een aanslag. Hun huis werd in brand gestoken, maar kon op tijd worden geblust. Racisme lijkt het motief. 11 mei- ik krijg een antwoord op mijn bijdehante vraag en als snel is de kogel door de kerk, de Moose-webmaster zorgt er voor dat ik mijn bijdragen online kan zetten.- Hans van Themsche (18) wandelt een wapenzaak binnen, vraagt naar de prijs van een automatisch dubbelloops jachtgeweer (€500), wandelt even naar de bank voor het geld, en trekt vervolgens schietend door de binnenstad van Antwerpen, daarbij een Turkse vrouw zwaar verwondend, een Malineese au-pair en een blanke, blonde, blauwogige kleuter dodend. Racisme is het motief. Ik wilde eerst iets schrijven over het aangrijpende “Oscar & Mamie Rose”, gebaseerd op “Oscar et la dame rose” van Eric-Emmanuel Schmitt, dat Joris Hessels, Ruth Beeckmans en Sarah Vangeel voor het Gentse Kopergietery maakten en dat vrijdag in première ging. Maar wie in Vlaanderen (ik ben een Belg, jaja …) heeft het nu over theater? Er zijn momenteel belangrijkere dingen gaande dan theater. Of mag theater precies op dit moment over niets anders gaan?
reacties
Lieve Bram,
Het zijn hele heftige tijden. Hier in de grachtengordel bespreken we meer het liegen van Hirschi Ali en hebben we Belgie heel erg het buitenland gemaakt. Als het hoofd zo vol en het hart zo bang, kan het rode pluche of de zwarte doos heel verkoelend en troostend zijn. Veel praten, schrijven en elkaar vast houden. En blijven kijken en luisteren, in en buiten de zaal.
Daarnaast ben ik geboeid door je ontroering door een EE Schmitt. Ik had juist besloten dat hij saaie stukken schreef. Was ‘t de tekst of d’enscenering?
Ik heb nog geen stukken van hem gelezen, dus ga ik voorlopig maar even op jou mening af, maar zijn “Le Cycle de l’invisible”, waar “Oscar” een deel van uitmaakt, is grote-mensen-filosofie-voor-kinderen, een beetje als de kinderbijbel zeg maar, maar dan beter. En leuker.
En Joris Hessels is sinds vrijdag toch een beetje een held geworden, dat doet ook veel goeds.
Wanneer heb jij, in het theater wel te verstaan, voor het laatst een brok in de keel en een traan in de ooghoek moeten wegwerken? Eentje die niet door sentiment of latente drank werd opgewekt?
Trouwens, en nu zwijg ik weer even, vanmorgen kopte De Standaard dat Hans van Temsche (18) zich liet inspireren door één of ander computer game, Grand Theft Auto of zo iets. Ik kon de gedacht niet onderdrukken: vroeger was kunst de spiegel van de maatschappij, nu is de maatschappij de spiegel van entertainment. Een verontrustende gedacht, als ik dat zelf mag concluderen …
Bram,
Over Grand Theft Auto of GTA:
GTA is niet één of andere computergame.
GTA is suprieur
GTA is beter en kunstzinniger dan menig theatervoorstelling
GTA rules
GTA 4 komt eind 2007 uit, dan heb je mooi de tijd de eerdere delen even uit te spelen.
GTA is net zoiets als de Helter Skelter. Fijne populaire cultuur, gemaakt door genieen, verdraaid in hoofden van psychiatrische patienten.
Floortje,
het is nog ver weg, maar Oscar & Mamie Rose is te zien in De Krakeling op 16 maart. Zet alvast een kruisje in je agenda.