Wanneer je in de winkel de eerste pagina van een boek leest, weet je meteen of je het goed vind. Zo ook bij een voorstelling: na de eerste scène weet je al wat je er van vind. Dat was ook het geval bij BV Geluk van Toetssteen. Lelijk amateurtheater. Omdat het zich afspeelt in de zakenwereld, op kantoor, wordt er eindeloos geluld. Talking heads maakt geen theater dames en heren amateurs. Décor van wit plateau met trappetjes is een poging tot modernisme, dat jammerlijk faalt doordat er toch wat bijzettafeltjes en ordners nodig waren. Dieptepunt is wanneer een van de acteurs op de schoot van een collega gaat zitten en over hem heen plast. Niet grappig. Ik haakte na de eerste scène af en zat de voorstelling uit in de ijdele hoop dat het ergens beter zou worden. Toen de oudere dame opkwam die de ‘ster’ van het gezelschap is, vlamde mijn hoop even op, maar ook zij was blijkbaar niet in staat om meer te zijn dan een talking head.