Op dit moment speelt in het Compagnie Theater de voorstelling Gilgamesj, geregisseerd door Theu Boermans. We vergezellen koning Gilgamesj (Fedja van Huêt) op zijn zoektocht naar onsterfelijkheid. Gilgamesj is voor twee derde god en vindt daarom dat hij het recht heeft om met de goden in de hemel te leven. Hij is een groot deel van zijn leven bezig om onsterfelijkheid na te jagen en vergeet daardoor te leven.
Ik heb Gilgamesj gisteren gezien en wilde graag aan iedereen vertellen dat dit een voorstelling is die je gezien moet hebben. Ik heb een geweldige avond gehad, wat een mooie voorstelling! Hij is wat aan de lande kant (3 uur), maar zo voelt het niet en ik heb me echt geen moment verveeld. De voorstelling is licht ondanks de soms zware scènes en thema’s. Vooral de scènes om de dood van Enkidu (vriend en wapenbroeder van Gilgamesj) grepen mij nogal aan. Ook de humor die er in zit maakt het lichter. Ik moest vaak lachen om de goden (Lineke Rijxman, Ruben Lürsen, Hans Leendertse, Jeroen van Koningsbrugge, Caspar Gimbrère en Myranda Jongeling), die de indruk wekken er zelf ook veel plezier in te hebben. Ik vind de rol van Sjamat (de hoer) heel sterk, ze wordt nooit een slachtoffer, Bracha van Doesburgh staat als een huis. Goede keuze!
Het decor is heel speciaal, de vloer is bedekt met echt gras, zand en keien. Er komt een glazen huisje uit de vloer omhoog, dat de stad Uruk moet voorstellen. Er zit een luik in de vloer waaruit mensen omhoog komen. De achterwand is een klimmuur, waarop ook de goden en sommige teksten worden geprojecteerd. Echte wind en regen maken het helemaal compleet.
Het is mooi om te zien hoe het personage Gilgamesj zich in de loop van de voorstelling ontwikkeld. Ik denk dat vooral zijn ontmoeting en vriendschap met Enkidu (Stefaan Degand) hieraan bijdraagt. In het begin van het stuk is Gilgamesj een gewetenloze bruut, maar de vriendschap met Enkidu verandert dit totaal. Samen kunnen ze alles aan, door Enkidu wordt Gilgamesj zachter en warmer. Ze vullen elkaar aan, als Enkidu sterft laat dit dan ook een grote leegte achter bij Gilgamesj. Het maakt Gilgamesj ook bewust van zijn eigen sterfelijkheid, de dood laat hem hierna niet meer met rust. Dat dit alles echt briljant wordt neergezet door Fedja van Huêt moet ook even gezegd worden. Hij is echt mijn held geworden!
Het enige minpuntje dat ik kan ontdekken is dat Stefaan Degand (Enkidu) na de pauze niet meer terugkomt, die had ik nog wel meer willen zien spelen.
Echt, iedereen. GA DIT ZIEN!