Een Hamlet voor jong publiek. Met dat álles klopt, en het nergens raakt. Mooie acteurs, mooie tekst(-bewerking) ook wel, goed efficiënt decor, prachtig licht, compact geheel. Maar ergens sleept het, komt er weinig verschillende dynamiek in, zodat het gaat trekken. En het komt niet aan, want de speelstijl blijft te afstandelijk en in vorm gezet. Hamlet moet toch mogen ontroeren? Dat deed het mij niet, wat erg jammer is. Ik had er zin in en kom toch onbevredigd naar buiten. Vandaar die twee geweien voor wat er wel en twee tomaten voor wat er niet was, vanavond…

Zelden zo’n indrukwekkende voorstelling gezien als deze. In deze jeugdtheaterbewerking van Hamlet klopte eigenlijk alles: een prachtig heldere poëtische tekst die het stuk terugbracht tot haar essentie zonder Shakespeare geweld aan te doen (één gewei), een fantastische tot de verbeelding sprekende kostumering (één gewei), een eenvoudig doch uiterst doeltreffend toneelbeeld (één gewei), een krachtig regie (één gewei) en last maar absoluut niet least het sterke gecontrenteerde en gepassioneerde spel van allevier de spelers (één gewei; maar méér als ik meer geweien te verdelen zou hebben)! Door de heftigheid en de intensiteit van deze voorstelling zat ik zelf helemaal te trillen toen het licht doofde (één gewei): een stuk met impact!: voor zo’n ervaring ga je naar het theater. Bronks heeft er een nieuwe fan bij!