Na een tijdje het geleuter aan te horen van die twee, werd het echt saai als ik weet niet wat… begreep er uiteindelijk ook niets meer van als je opeens die man 3 boekenkasten omsmijt, die vrouw probeert te verdrinken en als zij opeens in haar bovenste niksje rondhuppelt. Maar ja, dat zal wel aan mij liggen, niet zoveel begrip voor dit soort overdreven dramatiek.

Kroft voegt aan het anti-theater van Peter Handke een nieuwe laag toe: door van de ‘sprekers’ personages te maken wordt het een soort huiskamerdrama met veel gooi en smijtwerk. Een soort anti-anti-theater. Een interessante visie, erg amusant gedaan, maar wel een beetje plat.