Gut, dit was toch geen opera van Lorca? Omdat bijna alles in het Spaans is, begrijp je echt alleen de plot. Dan snap ik toch een heleboel niet: waarom dit stuk, waarom nu, wat zegt dit over de vrouw in deze wereld, is er nog iets multi-culti’s gaande, waarom zingen jullie? Dat soort dingen. Oja het is ook een echt korte voorstelling.

Vanwaar toch die gène bij sommige theatermakers om een verhaal dat leeft van zijn personages en hun tegenstrijdigheden, recht voor zijn raap te vertellen? Is verhaaltjes tonen uit, en alleen te verantwoorden als je de “diepte” opzoekt met andere middelen? Moet de aanstormende ckv-jeugd in het postmodernisme ingewijd worden? Flauw, dit verdienen de Wetten van Kepler niet, want je krijgt goeie waar te zien en te horen! Het is vooraf echter goed te weten dat ‘Yerma’ 1) een drama van Garcia Lorca is, 2)een compilatie van zang en dans, gebaseerd op motieven die verwijzen naar ‘Yerma’ van Garcia Lorca. Wie het stuk kent, herkent het plotje. Maar zoals gezegd goed gedaan. Wie houdt van zang, dans, de ernst des levens, mooie beelden en vreemde talen, ga erheen, deze ‘Yerma’ staat er stijf van. Nee, ik heb geen tomaten, maar hoe kom ik aan dat gebroken gewei?

O jee, een dramaturgisch concept. Yerma praat Nederlands en de rest van de personages zingt, danst of praat Spaans. Tsja, als ik als vrouw moest kiezen tussen een chagerijnige danser en een gezellige operazanger, dan wist ik het wel. Ik vond het dus een beetje moeilijk, hoewel in uitvoering lang niet slecht.