Heel erg goed.
Na een tergende gefalsificeerde start komt er een verhaal op gang over een groep Parijse vrienden die de vriend van een vriend die soldaat is gaan helpen zijn arm te breken. Doel van deze actie is om hem de oorlog in Algerije te besparen. Schrijver Georges Perec trekt alle registers open om ons geen enkel detail van deze geschiedenis te besparen. En zo stapelt zich een berg aan idiote voorvallen, halve waarheden en veel herhalingen op, met als teneur dat oorlog smerig is, maar dat erover praten niet altijd helpt.
Martijn Nieuwerf is wat je noemt een begenadigd verteller. De paginalange zinnen met onvoorstelbare kronkels, woordgrappen en uitwijdingen rolden volkomen vanzelfsprekend uit zijn mond, en zo zuigt hij je dit epos in tot je bijna treurig wordt van zoveel hilariteit. Hij brengt je in verwarring door ironie en oprechtheid, citaten en verzinsels, en realisme en totale nonsens door elkaar te mixen.
De sfeer in de Nes was met Onomatopee en Husbands and Wives overigens top, en de volle Blincker bewees dat er over dit soort theater langer valt na te praten dan over wat op het rode-pluche te zien is.