Mooi. Knap om zo’n kaal stuk zo boeiend te maken. Open voor alle mogelijke interpretaties.

Het blijkt maar weer dat Beckett gelijk heeft gehad in zijn strakke regels voor het opvoeren van zijn stukken. Oostpool speelt ‘Wachten op Godot’ precies zoals Beckett voorschreef, en daar waar ze eigen keuzes maken proberen ze niet te contrasteren, of een extra laag toe te voegen aan de tekst, maar het origineel eer aan te doen. Daardoor wordt ‘Godot’ in de handen van Erik Whien een prachtvoorstelling waar de interpretatie bij de kijker ligt. Het doet het diepe, gelaagde stuk eer aan zonder bang te zijn om ontzettend grappig en vermakelijk te zijn.

Wachten op Godot is makkelijk samenb te vatten: twee mannen wachten op wat niet komt. Een onbeweeglijk stuk, met grote, ernstige diepgang.

Nu zijn “diepe” interpretaties ook dit keer niet verboden. Maar de aantrekkelijkheid ligt voor mij toch vooral bij het accent dat op de lichte toon en humor is gelegd.

Een zeer smakelijke Godot.

Oostpool

Volledig gewei voor het schitterend rood fluwelen voordoek met vol automatisch ratelend gordijnopeneners; very non silent drape-runners. Zelden Beckett zo recht voor zijn raap gehoord, weinig bedoeling, wat het ineens kraak helder maakt. Sinds Discordia’s about Beckett ben ik sowieso enorm bijgeschoold en zijn de oren goed gespoeld. Lekker begin van dit Beckett volle seizoen.