Een prachtige, scherp geschreven komedie over rouwverwerking. De manier waarop het gespeeld werd was mij net allemaal een beetje te. Met voorop Monique Kuijpers die ik na de eerste hysterische uitval al niet meer geloofde. Weldadig daarentegen het spel van Reinout Bussemaker. Wat een ongelooflijke maar zeer aanwezige rust temidden van alle gedoe. En zijn lachbui was er een voor in het boekje. Onnavolgbaar.

Een erg mooie, scherpe tekst en ook erg sterk gespeeld. Vooral een gewei voor de zwager van de overledene met wie je als publiek eigenlijk nog het meest kan identificeren. En, ik moet toegeven dat de aanwezigheid van het lijk sterker werkte dan ik had verwacht. Een goede voorstelling, als je kan, nog heen gaan.

Kort en goed: Prachtige voorstelling, mooie tekst, scherp neergezet. Aanrader! Wat een zegen dat er zulke bijzondere kleine gezeschappen zijn… En dit gaat Oostpool er dan vanaf het komende kunstenplan gewoon bijdoen?? Ik geloof er niets van. Wat een onzin.

Ik wil bij deze graag een groot compliment uit laten gaan voor de spelers, de regie en de tekst. Vrede laat zien hoe mensen er aan toe zijn als ze net iemand verloren hebben. Het had zo genant kunnen zijn, maar deze voorstelling is helemaal hoe het is. De spelers zijn uitzonderlijk goed en je voelt dat ze beschikken over een grote mensenkennis. Ik denk dat Keesen&Co veel mensen een onnoemelijke plezier doet en het is te hopen dat de voorstelling weer op het programma komt.

Een zeer herkenbaar en dus goedgekozen onderwerp: oplaaiende emoties rond een sterfbed. De tekst was goed en het spel ook. Toch zou het beter kunnen, dacht ik steeds. Waarom er een komedie van gemaakt zoals de ondertitel aangeeft? Op die manier haal je de angel er uit. Nu gleed de voorstelling langs mij heen. Was een tragikomedie niet sterker geweest? Het verdriet schrijnender, het egocentrisme genanter, en de humor des te scherper.

Even terug in Nederland en eigenlijk geen tijd om een voorstelling te bekijken maar toch. Ik moet ook al van tevoren aangeven dat ik niet belangeloos naar deze voorstelling ben gegaan - ik ben op zoek naar toneelteksten die ik in het Engels misschien kan vertalen - alleen voor mijn vertaalbeoordeling, ben nog niet het slijten van Nederlandse toneelstukken aan toe - en ik heb ook al met de regisseur gecorrespondeerd.

Mooi en geloofwaardig gespeeld, simpathetiek en simpathetiek ‘onsimpathetiek’ karakters (je vindt het leuk om ze niet leuk te vinden - mijn metgezel vond het karakter van de zus ‘verschrikkelijk’ maar waarachtig), briljant geregisseerd met perfect mime (daarmee bedoel ik lichaamstaal). Grappig maar heftig, me diepte en enorm inzicht.

Het stuk gaat wel over rouwverwerking, die altijd egoïstisch is (zelfs als de zus een extreem voorbeeld van is), maar het sterfte een geliefde of een familielid in een stuk is ook een perfect middel om de waarheid van de beelden en opvattingen van een relatie te toetsen als de nabestaanden over het lijk praten. Wat kunnen we ooit van iemand weten? Wat is uiteindelijk de betekenis van wat dan ook van een relatie (‘Hij heeft mij gemaakt’ zei de minnaar van de overledene)?. Wat betekende ik voor de overledene? En wat heeft de overledene over de relatie gezegd?

Aandacht moet uitgaan naar de man van de zus, die eigenlijk weinig met de overledene te maken had, maar toch nog de emoties en ruzies van de nabestaanden moet behandelen. Waaronder conflict tussen de ex-minnaar en minnaar van de overledene, en tussen de ex-minnaar en de zus waarvan hij ooit het vriendje was voordat hij van haar ‘gepikt’ was door de nu overleden broer. Verwarrend goed materieel voor een farce, zou men denken, maar hier gebruikt om relaties te verkennen, maar ook niet zonder humor.

Ik voel me schuldig dat ik hier de tekst van De Graaf meer aandacht niet kan geven (ik ben bezig met die afstudeer projecten, vertaalbeoordeling, enz., zei ik al). Het stuk bevestigt De Graaf als één van de belangrijkste toneelschrijvers in Nederland en ik ga zeker zijn vroegere teksten uitzoeken.

Een prachtvoorstelling van het wonderbaarlijkste groepje van Nederland. Fantastisch gespeeld en een heel mooie en aangrijpende tekst van Rob de Graaf.