Na het overlijden van hun moeder woont een tweeling al jarenlang in het geheim in een oud fabriekspand, bang om uit elkaar gehaald te worden. In hun bizarre wereldje van van afval gemaakte spullen, geen kontakt met buiten want ze weten niet hoe dat moet, oefenen ze zich in hardheid, tederheid, onverschilligheid, liefde, kennis, humor, leugens, de waarheid, emoties als voorbereiding voor de dag dat ze besluiten hun veilige huis te verlaten..
Spel en gebeurtenissen teruggebracht tot het minimale en toch zeer herkenbaar: de valkuil van eindeloos door kunnen gaan en flauw worden is met succes vermeden. Rake typeringen van broer-zus relatie/omgang met elkaar in zeer krachtig spel zonder woorden, droog en humoristisch, hard en ontroerend; mooie materiaal- en visuele vondsten, erg mooi (uitgekiende standpunten) en to-the-point video/film gebruik om het (moeder) kader aan te geven, kortom, genot om naar te kijken.

Zonder een woord, prachtig samenspel van een broertje en een zusje. Soms is de een opstandig, terwijl de ander alles netjes wil, en dan ineens weer andersom. Elke beweging is een dans is een spel is een toneelstukje is aandachttrekkerij is onzekerheid is vrijheid. De dansende dozen waren adembenemend. Hopelijk gaan deze twee spelers samen nog heel veel maken! een gewei voor haar, een voor hem, een voor de dozen, een voor haar gevecht achter het raam, een voor de prachtige tafel die echt wel kon staan, een voor de mutsen, en nog meer voor nog meer.