Veel naakt op het toneel! Da’s even geleden. En het werkt ook nog. Zodra de kleren uit zijn, kunnen de personages eindelijk normaal doen. Nadat ze van de ene dans na de andere langs elkaar heen gekrioeld hebben in deze stad bij nacht komt er eindelijk rust en zijn ze gewoon wie ze zijn. Wel teveel gekrioel in het middenstuk, daar leek het of het improvisatiequotum nog gehaald moest worden. Dat wordt dan weer gered door het duet met koffie-kopje-en-schotel. Wauw. Je zou zelfs alleen daarvoor kunnen gaan.

Wat een fantastisch georganiseerde chaos. Dans-met-ongelukken. Wanhoop wedijvert met gracie. Onbeholpenheid met vermaak. Neigt naar dansante variatie op Buster Keaton en Monty Python. Hulde!