Het was pas de allereerste try-out maar de broertjes Walschaerts hadden al bijna alles op orde. Kommil Foo doet wederom waar het al een groot aantal programma’s goed in is. Ook ‘Spaak’ is een wonderbaarlijke vertelling over een aantal vreemde personages. In rap tempo vertellend en afgewisseld met puike liedjes stommelen Mich en Raf als perfect ingespeeld duo door allerlei absurde en ontroerende situaties.
Kortom: het gaat helemaal goed komen met dit progamma.
Eén tomaat omdat ik door Kommil Foo zo graag eens totaal verrast zou willen worden door een voorstelling met een heel andere vorm. Toch is ‘Spaak’ zowel een aanrader voor mensen die Kommil Foo niet eerder zagen, als voor de trouwe fans.

In een simpele setting komen de twee broers van Kommil foo op, en excuseren zich al voor alle fouten die komen gaan. Ingespeelder op elkaar vind je niet veel spelers; Je ziet ze, vroeger samen in de woonkamer spelend, gebruikmakend van alles om hun heen om hun fantasie wereld te voeden.Ze bouwen deze wereld rustig op, De toeschouwer word met uitleg en beeld aan de hand in hun wereld geleid.
De rode draad van het verhaal gaat over een straat. Elke scene gaat over andere mensen die hier wonen. Ze hebben gemeen dat ze allemaal vastzitten in een bepaald denkpatroon of gedrag, dat met vertedering en lichte tragiek uitgebeeld worden. De inventieviteit van de broers is fantastisch; zo word bijvoorbeeld een meetlat achtereenvolgens gebruikt als vrouw, kind, affaire, penis en tikmachine. Ook de warme liedjes over liefde en gekke situaties, die Kommil Foo’s vorige shows kenmerkte, waren er weer. Met eenzelfde kracht, plezier en gekte ten gehoor gebracht. Kommil Foo krijgt van mij flink wat geweien, omdat ze hun naam weer allerhoogst hebben gehouden. En een tomaatje omdat ik ze een paar keer op anticipatie heb betrapt..