Is er ook een “Gouden Gewei”-verkiezing? Sicilian Sisters is genomineerd en is wat mij betreft de rechtmatige winnaar! Een fantastische voorstelling door drie ontzettend leuke dames die hun rol tot in de kleinste details prachtig uitgewerkt hebben. De voorstelling zit vol heerlijke ingerediënten (humor, drama, Italië…) en zo ook het voedsel (ook niet geheel onbelangrijk)…. Bewondering!

Drie jonge actrices die net afgestudeerd aan de Arnhemse Toneelschool zo’n vorm van ‘theatereten’ (variant op Remco Campert’s term ‘leeseten’) weten te creëren, wekken veel bewondering. Actrices met persoonlijkheid, absoluut heerlijke Italiaanse gerechten en een tragikomisch verhaal. Mooie balans tussen plezier, ontroering, lol en smaaksensaties!

in de een schitterende omgeving gaven drie kanjers van vrouwen een avondvullende voorstelling met tejater waarin een uitstekende maaltijd werd doorspekt met humor, sensulaiteit en kracht en emotie dit is gewoon goed en lekker

een hele leuke voorstelling met soms wat saaie stukjes erin daarom vijf geweien

Sicilian Sisters is een genot voor oog, oor en smaakpapillen. Met het juiste Siciliaanse gevoel ontrolt zich een verhaal van hartstocht, weemoed en verlangen. De actrices en de kokkin, weten in de Orangerie een uitmuntende voorstelling te maken.

Kom net uit de voorstelling gewaggeld en ben erg enthousiast. Eten is errug goed. Dat is gelijk het probleem van de voorstelling/experience, het eten en de wijn out-staging de zusters een beetje. Qua experience enorm goed gelukt, mijn disgenoten zijn vrienden voor het leven geworden. De zusters zijn ook leuk, de locatie prachtig. De climax werd behoorlijk omzeep geholpen door lul de behanger (een vroege gast van de partij die na ons geboekt kwam?)die de focus op het moment supreme totaal naar zich toe trok en niet het fatsoen had om zich schuchter terug te trekken. Tomaat voor hem en ook een heel klein beetje voor de zusjes die net iets lekkerder dan hun eten moeten worden. Geweitje dan weer voor de liefde voor Italie.

Een heerlijke ode aan Italie. Ongelofelijk dat je tegelijkertijd zo lekker kan koken voor een vijftigkoppig publiek en daarnaast een hele leuke voorstelling kan spelen. Een (Italiaanse) tomaat voor de toevallige passant die op het einde onbedoeld de rol van de verloren padre op zich nam.