Met een beetje angst ging ik naar deze voorstelling toe, omdat ik de combinatie van Shakespeare’s ‘Hamlet’ met mime niet echt mooi in de oren vond klinken. Dit had ik nooit mogen denken, want wat ik heb gezien was een fantastisch speelse manier van shakespeare. Trudie Lute, Paul van der Laan, Roy Peters en Annelies Herfst hebben (op een spelmatig hoog niveau) volgens mijn mening precies die elementen van Shakespeare’s ‘Hamlet’ eruit gepikt die het stuk zo ‘Shakespeare’ maken. Deze elementen hebben ze vervolgens op fantastische manier met vaak compleet andere mise-en-scène’s en met alleen (uitermate goed) fysiek spel bewerkt. De rusten die tussen de scène’s vallen worden door een goede openheid en alertheid van de spelers ook spannend om naar te kijken. Het enige negatieve puntje wat ik kon zien dat was dat in ± 2 scène’s te lang was door gegaan en dat de speler al over zijn hoogtepunt heen was, wat toch wel belangrijk is en dan toch één blikje opleverd. Verder beslist een geweldige voorstelling die je moet zien. MIME RULES!!!

De Shakespeare Club is een uitdaging voor iedereen die wel eens in het theater heeft gezeten, Shakespeare heeft gelezen, zijn fantasie wil laten prikkelen of vindt dat de logica lang genoeg heeft geregeerd. Wat Lanoye deed in tekst, zie je hier in spel.
Ik zeg het al een tijdje maar deze voorstelling bewijst het weer: Mime rules!

Op naar de Shakespeare Club in het Huis aan de Werf in Utrecht. Het decor zag er veel belovend uit maar na 15 min. was ik de draad kwijt. Wat ik vooral zag was gepomp van mimespelers die iets zonder woorden over willen brengen. Voor het eerst verlangde ik naar taal bij een mime voorstelling. ‘Zeg het gewoon, dan hoef je ook niet een kwartier moeilijk te gaan zitten doen met steentjes’. Ik heb me echt ontzettend zitten ergeren aan die quasi intelligent uitgedachte scènes. En wat ik ook naar vindt aan deze voorstelling is dat de spelers het hebben over een groepje clowns die zich vertillen aan Shakespeare maar niemand vertilt zich echt. Geen van de spelers wordt kwetsbaar, ik voelde absoluut geen echte verbinding tussen dat wat ze deden en wie ze zelf zijn.
Nou goed, 1 gewei voor Trudy Lute die m.i. het meeste inhoud heeft als speelster. Zij staat echt iets te zoeken. Maar voor de rest tomaten troef.

Een groep clowns voor en achter de schermen. Zeer sterke individuele prestaties (oa. een schitterende “boer”-act van Annelies Herfst). Te weinig “samen” en soms iets te langdradig uitgesponnen. Erg mooi toneelbeeld. Op Shakespearement Zundert kreeg het decor een soort “droste”-effect. Een Globe in een Globe.