Jammer, gemaakt door jongen mensen en toch lijkt het alsof het gemaakt is door zeer burgerlijke, brave, oude mensen. Op geen enkel moment begreep ik wat deze groep met dit stuk wou. Ik hoop dat ze de volgende keer eens hun stoute schoenen aan trekken en een keuze maken waar je voor of tegen kan zijn. Toch een gewei om hun in hun zoektocht moed te geven, want ik vind dat Annette Speelt wel nog kansen moet krijgen. Klote kweken, is mijn boodschap.

Uit het Groot Citatenboek heeft Annette Speelt trefzeker deze van Dylan Thomas in de flyer gezet: “… rage, rage against the dying of the light”. Thijs Römer is precies daarin, als de door grondeloze woede aangejaagde Richard, overtuigend. Met een paar subtiele details, bijvoorbeeld het moment van kwetsbaarheid aan de borst van zijn moeder, als fraai contrapunten. Alles bijeen een goeie voorstelling. En bovendien eentje die nogal wat enthousiasme bleek los te slaan bij het goeddeels VWO-jonge publiek.

Anette Speelt, een theatergroep die hard aan de weg timmert, speelt Richard III. Door Gijs Scholten van Aschat geïnstrueerd over het spelen van een Shakespeare tragedie staat een groep jonge acteurs op het toneel. Het keerpunt in het verhaal, het moment waarop Richard als koning aantreedt, een moment waarop het verval intreedt, wordt gemarkeerd door het gedeeltelijk afbreken van het decor. Toch is dat eigenlijk de enige manier waarop deze groep commentaar geeft op de voorstelling die ze aan het spelen zijn. Het leek alsof de acteurs in de eerste plaats de tekst in hun spel tot uitdrukking willen brengen. Op de manier waarop zij de tekst speelden viel weinig aan te merken, maar het ontbreekt aan een eigen draai die dit gezelschap aan een tekst als deze zou moeten geven. Ze leken de tekst niet op een hoger plan te willen tillen, en als toeschouwer, zeker wanneer het verhaal al bekend is, zou je je af kunnen gaan vragen wat deze theatermakers jouw nou eigenlijk hadden willen laten zien.

Een ware must see voorstelling, jammer dat er mensen sliepen. Ze hebben wat gemist. Scherp spel en helder verteld. Ben benieuwd wat ZTHollandia ervan gaat maken.

Bij binnenkomst in Theater aan het Spui zie ik dat de voorstelling bijna drie uur lang is, ga ik dat volhouden vrees ik mezelf. Volmondig kan ik u mededelen dat dit achteraf geen enkel probleem is. Wat een fantastische vertolking en dat door jonge maar zeker zeer talentvolle acteurs. Een loodzware Shakespeare helder en krachtig neergezet. Thijs Römer is werkelijk fenomenaal sterk in zijn vertolking van King Richard III. Michel Sluysmans speelt geslepen, sluw en verdacht mooi. De tomaat schenk ik aan de vormgevers, decor, kostuums en het licht.

Scherpe uitvoering van dit monsterlijk moeilijke stuk van Shakespeare. Annette heeft twee en een halfuur nodig om uit te komen bij één van de bekendste toneelteksten ooit geschreven: ‘Een paard, een paard, mijn koninkrijk voor een paard!’ Desalniettemin ging de tijd vlug voorbij. Tijs Römer is bij tijd en wijle fantastisch als de despoot Richard de Derde. Alleen voor de door hem gebezigde fysieke inspanning verdient de voorstelling al een gewei. Veel respect heb ik ook voor de jonge regisseur, Erik Whien, die dit stuk in twee maanden naar zijn hand wist te zetten en er maar weer eens blijk van gaf dat Shakespeare kennlijk nooit gedateerd raakt. Mede door de subtiele vondsten in het decor en de juist gekozen muziek doorstaat deze voorstelling de tand des tijds. Het wordt zelfs ronduit komisch wanneer Atrid van Eck en Joelke Sanderse als de kinderen Edward en York een fantastische dialoog aangaan. Na deze lofuitingen twee bescheiden minpuntjes. De Richard die Shakespeare heeft gecreëerd was een lelijke en afzichtelijke man die wellicht door zijn handicap werd wie hij uiteindelijk geworden is. Tijs Römer is met baard en blonde manen de personificatie van een jonge god en zelfs de vergelijking met een jonge Rutger Hauer dringt zich op. De enige acteur die naar mijn mening het acteren op dit hoge niveau niet kon bijbenen is de jonge Matijs Jansen. Al met al blijft het wel een unieke voorstelling. Een voorstelling om te zoenen, zoenen!