Tja, er zijn inderdaad grenzen. Vlakke melodietjes, het verhaal dat pijnlijk gemoderniseerd is. Rex wordt wel iets wat op blind lijkt, maar Joke (Iocaste) blijft leven. Huh??? Ze hoort zichzelf van kant te maken, maar goed, het is een Ome Joop productie. Af en toe wel mooi gezongen, maar dat wordt teniet gedaan door het vreselijke (symbolische???) toneelbeeld dat alleen wisselt door er een nieuw lampje op te zetten. Het schreeuwt gebrek aan visie en kwaliteit. Kortom, een lichtelijke blamage voor de Nederlandse musicalwereld. Mag ik hem al nomineren voor een Gouden Tomaat?