Eindelijk kaarten weten te bemachtigen voor Acda en de Munnik in Amersfoort.
Al eerder eens live zien optreden en dat was top!

De Rock-Opera raakt voor mij kant noch wal. Het geluid was erg slecht, we konden op het balkon de helft niet verstaan.
De dansende manager was eerlijk lachwekkend dan dat het in het stuk pastte.
Ik snap dat Thomas en Paul hun eigen ding willen doen, maar als er veel mensen weglopen in de pauze, moet je je toch even achter je muzikale oren krabben.
Jammer…ik wacht wel tot ze weer gaan doen waar ze goed in zijn…liedjes zingen.

Ik was blij verrast bij het zien van deze voorstelling. De recensies aan het begin van het seizoen waren niet noemenswaardig positief. Een gewei voor de teksten van Acda en de Munnik. Die blijven toch prachtig! En één voor het acteerwerk van Carice van Houten. De tomaat is voor ‘Lenny’, die extreem onduidelijk zong. Ik verstond slechts flarden. Gelukkig zong hij maar 2 of 3 nummers. En een gewei voor het geheel, wat naar mijn idee vrij goed in elkaar zat. Je moet alleen geen Acda en de Munnik voorstelling verwachten, want dat krijg je niet.

“Het was beter dan de try-outs” volgens de A&dM fan, want er werd meer gezongen en vooral meer door Thomas en Paul zelf. Dit was ook voor de meer theater-fan ook fijn want de muziek en zang waren, zoals je verwacht, voortreffelijk. Hiervoor dan ook de geweien, met name voor Carice van Houten, die mij verblufde met haar prachtige zangstem.
Maar de rest was het allemaal ‘net niet’.
De teksten van het stuk waren naast dat ze vaak niet te verstaan waren, veel te hoogdravend vergeleken met de liedteksten van A&dM. Waarom worden de eigennamen van de acteurs gebruikt? En als je ervoor kiest om dit te doen, waarom is Frank Lammers dan de enige met een pruik?
De paniekscene na de dood van Lenny is te amateuristisch voor woorden, misschien ook omdat Freek, de technicus, opeens moet gaan acteren. En wat mij betreft had Lenny helemaal niet op toneel hoeven komen. Als Lenny mysterieus was gebleven, zoals Herman in andere liedjes van A&dM, dan was er op dat gebied al een spanning, want dat ontbrak volkomen. Alleen het moment waarop de slordige A&dM achtergrondzangeressen opeens net gekleed achter Lenny staan, is wel over nagedacht, maar dit wordt weer teniet gedaan door de vele jurken of vodden die ze in volgende scenes aan hebben.
Dan heb ik het nog geen eens over de prijs van het kaartje, maar om niet negatief te eindigen, het concert gedeelte was erg goed, en wat A&dM hebben geleerd is dat ze dit nooit meer moeten doen.

Ik was eigenlijk niet zo’n fan van Acda en de Munnik maar ging kijken omdat Rob de Graaf de tekst geschreven had en ik dat een wonderlijke combinatie vond. In het begin had ik er veel moeite mee. De woorden van Rob de Graaf kwamen door de speelstijl niet tot z’n recht en het verhaaltje was mager en clichématig. De liedjes waren aardig maar niet my cup of tea. Er was veel gedoe in de enscenering. Effecten ondersteunden de voortgang van het verhaal niet en maakten beweegredenen soms troebel. ‘Tomaat’ voor de regie. Toen had Thomas Acda een monoloog en ik veerde op. Je merkte dat hij de woorden naar zich toe had getrokken en meteen voelde je waar het stuk over ging: over de angst om in de ogen van de wereld maar vooral van jezelf af te gaan. En over de hersenspinsels die zich daarbij vormen. Eigenlijk was de hele voorstelling zo’n hersenspinsel. Ik werd de voorstelling ingezogen en de woorden werden mokerslagen. Na het indrukwekkende slot hadden Acda en de Munnik er een fan bij.

Ze wilden wel eens wat anders, de jongens die zo mooi kunnen samenzingen. En dat is ze van harte gegund. Maar deze rockmusical kan je onmogelijk geslaagd noemen. Het verhaal is belachelijk, het decor simpeltjes, de dialogen tenenkrommend, de liedjes te eenvomig en het acteren matig tot slecht, zelfs rasacteur Frank Lammers overtuigt niet. Gewei voor de moed.