Dit was de meest esthetische voorstelling op Lowlands; echte kostuums en een echt decor. Dat werkte nogal vervreemdend. Helemaal in contrast met de omgeving was het onderwerp. Ouder worden, bejaarden en aftakelingvoor een zaal met een gemiddelde leeftijd van onder de twintig. Jonge volwassenen werden kinderen die te horen kregen dat ook zij dood gingen. Het werkte goed, normaal staat het publiek na afloop te joelen, nu bleef het even stil. Twee geweien voor de Mojo programering dus! Maar nu de voorstelling: gewei voor de Maatschappij Kritiek en voor Heidi Arts. Twee blikken voor de tekst van Rijnders, dit moet mooier kunnen.