Het is een vreemd stuk, deze dubbele monoloog. Enige lijn valt er niet echt in te ontdekken, er wordt geen verhaal verteld, er gebeurt niets, maar het houdt wel de aandacht. Vooral de eerste helft, waar Hans Maas een wankel evenwicht vindt tussen niet zeer geloofwaardig een tekst opzeggen en de spanning stevig vast te houden, is bijzonder. De tekst gaat alle kanten op maar boeit wel. De 2e helft, waar de ‘evil side’van de auteur bovenkomt, boeit minder. Het is een half uurtje, het is tijdens een gezellig festival, het is wel leuk, het is 1 gewei en nix meer.