Het begint. Dansers struikelen, vallen en glijden over het podium. In stilte. Elektronische muziek jaagt even later het tempo op. Dan barst er een woordenstroom los. Die voorlopig niet meer stopt. De voorstelling gaat in no time in de vijfde versnelling, en teruggeschakeld wordt er niet meer. Het publiek krijgt geen tijd om af en toe even op adem te komen. Voor wie geen Duits verstaat, en dus ook nog eens het tekstblok moet lezen, lijkt me dat nauwelijks te doen. Dat is toch wel een minpuntje vind ik.

Ondertussen is in een globaliserende wereld waarin beursspeculanten de boventoon voeren een neurotische schrijver op zoek naar een titel voor zijn stuk, en zoeken slachtoffers van de financiële crisis hun ware zelf en proberen ze hun woede om te zetten in liefde. Met behulp van algensoep, yoga, tai chi, en klankschalen worden hun aura’s gereinigd, zodat de geheelden daarna liggend op de grond en met behulp van de mantra ‘Ich freue mich am Reichtum der anderen’ tot rust kunnen komen. Voor wie hem kan betalen (want goedkoop is hij niet) is er dan eventueel ook nog skype-therapeut Tom.

Dialogen zijn er niet veel in deze tekst-dans collage van Falk Richter en Anouk van Dijk. De tekst wordt voornamelijk frontaal en met kracht de zaal in geslingerd. Maar wat is het weer een jaloersmakend goede tekst. Er komt zo ontzettend veel, en op zo’n intelligente manier, aan de orde. In een monoloog van de actrice die een rol krijgt als kampbewaker bijvoorbeeld wordt de manier waarop Duitsland het nazisme heeft verwerkt geniaal onder de loep genomen, en de gesprekken tussen de schrijver en zijn dementerende vader zijn er dan weer om alles te relativeren. En dat is wel nodig ook met zulke fantasieën als de Porn Revolution, de omwenteling waarbij zeventienjarige meisjes malafide kredietverstrekkers doodneuken.

Dan is er nog de dans. Fascinerend om te zien. En de dansvorm met bewegingen en tegenbewegingen waar Van Dijk patent op heeft, past perfect bij de gejaagde tekst van Richter. Jammer dat dans en tekst toch vooral naast elkaar staan. Niet echt met elkaar zijn vervlochten. Nog een minpuntje dus.