NT live is een nieuw initiatief waarbij voorstellingen van het National Theatre in London, in 65 plaatsen live te volgen zijn via het bioscoopscherm. Helen Mirren speelt Phèdre, dus Tuschinski zit vol. Ik zie veel landelijke theatermensen. Ik ken Engels toneel alleen van tv en film, maar die Engelsen zijn toch fantastische acteurs? Not. Of, ze zijn wel fantastisch, hun stemmen klinken kloek en klaar en de articulatie is prima in orde, maar verder…. Mens, wat is dit saai! Zelfs Mirren, die ik toch zeer bewonder, vind ik matig. Melodramatisch, totaal ongeloofwaardig en (vreselijk om te zeggen) lelijk. Waar is die sexy zestiger gebleven? Saaie kleren, afschuwelijke pruik. Ik hoor naderhand dat alle acteurs zendertjes dragen - in Nederland ben ik daar langzamerhand aan gewend en begin ik het zelfs prettig te vinden. In Engeland dragen ze weliswaar zenders, maar blijven ze galmen alsof ze het 6e balkon moeten bereiken. Het is stijf, er wordt alleen met het hoofd geakteerd, soms buigt iemand een knie op de grond. Ik heb heimwee naar Ivo van Hove en speciaal naar dat leuke Vlaamse jongetje dat tijdens Rocco en zijn broers konstant aan het rennen en springen was. Mijn respekt voor Nederlandse acteurs stijgt acuut. Die Theseus, wat een ramp. Is er dan helemaal helemaal niets goed? Nou ja….Dominic Cooper (Hyppolitos) heeft goede momenten, de scene waarin hij probeert zijn vader van zijn onschuld te overtuigen is mooi. En de boodschapper die komt vertellen dat Hyppolitos gestorven is, is geweldig. Eindelijk iemand met echte passie, niet alleen in woorden - zijn articulatie is trouwens bij tijden iets minder, goddank. Hem geloof ik tenminste. Hij laat mij zien wat er gebeurd is. Een gewei voor hem. En een gewei voor Tuschinski, want ik vond de kans dit te zien erg leuk, zelfs al was het stuk een ramp. Het National Theatre gaat nog 3 stukken op deze manier laten zien. Als ik kan, ga ik ook daarnaar kijken. 22.50 euro is te doen en als ik daardoor met een nieuwe blik naar het Nederlands toneel kan kijken, prettig!

Mooi toneelstuk. Na een inleiding van een Franse literatuur lerares, die heel erg inging op hoe mooi het taalgebruik wel niet was, ietwat bezorgd of ik niet naar een voordracht ging kijken, maar gelukkig was dat absoluut niet zo. Sommige (van de minder ervaren) acteurs hadden wel duidelijke moeite met het taalgebruik en om het ritme te gebruiken, maar door anderen alleen maar meeslepender. Prachtig kostuum van Theseus, en ook het decor met steeds minder uitwegen past erg sterk bij het stuk, en versterkt de sfeer.

Prachtige vormgeving! Een gewei voor die claustrofobische trappen die heel effectief werkten en het ook heel spannend maakten (elke keer als er weer iemand van af kwam denderen hield ik mijn adem in: zometeen valt ie). Heel goed geacteerd ook. Het is een allemaal heel aannemelijk wat er op dat toneel gebeurd en dat is knap want het verhaal staat toch wel heel ver van ons moderne mensen af. Vooral Jaap Spijkers is geweldig als afschuwelijke macho en van Ariane Schluters Phedre blijf je je afvragen of ze nou heel gefrusteerd is, heel jaloers of gewoon een beetje gestoord. En dat is ook knap. Verder was het allemaal wel een beetje vlak maar wel goed gedaan.

Ietwat bevooroordeeld door wat ik over de voorstelling gelezen had toog ik toch naar Den Haag om deze voorstelling zelf te zien. Ik was blij verrast; wat een grotse onderneming dit literaire stuk van Racine op de planken te brengen! Langzaamaan zuigen de spelers en vormgeving je in dit meeslepende liefdesverhaal. Sfeervolle muziek, strakke regie, fantastisch spel! Ontroerend om drie generaties acteurs een hecht ensemble te zien zijn, tot aan de kleinste rol toe (een mooie Donna Vrijhof). Chapeau! Een diepe buiging voor het Nationale Toneel!!

Geen wereldschokkend toneel, maar toch zeer de moeite waard. Persoonlijk heb ik het niet zo op Franse stukken van een eeuw of wat terug, maar deze bewerking laat zien dat geen enkel stuk ooit aan zeggingskracht hoeft in te boeten. Waar ik het meest door geraakt werd was Jaap Spijkers. Zijn dierlijke, authentieke spel is echt meesterlijk. Verwacht in deze voorstelling geen briljante vondsten: het gebruik van microfoons, strakke mise en scène en kale leegte is niets nieuws. Leuke voorstelling voor middelbare scholieren met frans in het vakkenpakket.