Ook ik ben fan van Toneelgroep Amsterdam en ook ik heb bij deze voorstelling een “waw”-gevoel. Heel lang geleden dat ik nog zo’n schitterende voorstelling heb gezien. Die Poolse regisseur zet een strakke, klassieke en toch hedendaagse regie neer. De cast trekt zich eraan op met een overweldigende en schitterende Chris Nietvelt. De scènes die je adem doen stokken volgen zich op. Natuurlijk verdient ook Racine alle lof.

Het is waar, ik ben ‘fan’ van Toneelgroep Amsterdam en het klopt dat er credits moeten gaan naar de prachtige tekst van Jean Racine, maar wauw…wat een prachtige voorstelling onder regie van Grzegorz Jarzyna! Voor het eerst zien we van de acteurs van TA naturalistisch, ingetogen maar zeer overtuigend spel, in plaats van het vaak groteske acteren waar ze zo in uitblinken. Daarnaast kent de voorstelling een ander tempo en is er veel aandacht voor tekstbehandeling, waardoor je ziet dat de acteurs ieder woord proeven. Scenografie en lichtontwerp zijn ontzettend mooi en de schaduwen die gecreëerd worden zorgen voor een schitterend toneelbeeld. Hans Kesting zet een integere Theseus neer en waar hij normaal domineert in het neerzetten van de dominante manspersoon, schittert hij nu door zijn bescheiden aanwezigheid on stage. Eelco Smits lijkt soms als Hippolytos de neiging te hebben het ingetogen spel te moeten illustreren met wat overdreven expressie in zijn gezicht, jammer. Isis Cabolet maakt een veelbelovende eerste indruk als Aricia. Hugo Koolschijn, de eeuwig zwijgende acteur van TA, komt tot mijn verbazing naar voren met een monoloog die hij op gepaste wijze brengt. Chris Nietvelt steelt echter de show, met haar Vlaamsche tongval en zeer beheerste manier van spreken fascineert ze en draagt ze deze hoofdrol met verve. In de slotscène, die bestaat uit een veelheid aan tekst en een simpel beeld, zie je haar als Phaedra figuurlijk kleiner worden en is het publiek zichtbaar geraakt, net als de acteurs op het podium, althans zo lijkt het. Een klein minpunt vind ik de pruiken van Phaedra, waardoor dit prachtige personage een clowneske uitstraling aangedaan wordt. Maar… chapeau voor nu al een van mijn favoriete voorstellingen.

Wist u dat Het Vervolg De Appel van het zuiden is? Met een sterk betrokken vijftigers publiek, dat enorm cultureel komt doen op de zolder van de schouwburg? Het Vervolg is dan ook hard op zoek naar leuke jonge theatermakers die dan in de vorm van een stage een hippe voorstelling mogen komen maken, opdat het Vervolg ook jonge mensen trekt. Nu ja, aan Phaedra hebben de jongeren niets gemist, het was het theater van de vorm-standjes met teveel spuug en waterspetters. Één blik tomaten, omdat het verder allemaal niet zo belangrijk was. (Gelukkig gaat De Avonden binnenkort in reprise, is er toch nog iets om naar uit te zien.)