Wel een erg nietszeggend stuk van Fausto Paravidino. De eerste helft is nog wel leuk, korte scènes waarin kinderlijk getoonzette kleine-mensen-problemen illustraties worden bij grote-wereld-problemen. Maar als het in de tweede helft tien jaar later is en een soort Stanford Prison Experiment wordt is het ineens niet meer interessant. OK, leuke spelersgroep en Azzini weet het weer mooi fysiek te maken. Misschien is dit wel gewoon goed jongerentheater; de aanwezige schoolklas was in ieder geval muisstil.