Hè nou, wat zijn kindervoorstellingen zonder kinderen stom! Een groot blik tomaten voor de lege zaal. Een speciaal gewei voor de bitchy actrice die het nu echt helemaal alleen moest doen en weinig tot geen feed-back kreeg van die zaal. Ik kan dus ook niet echt beoordelen hoe deze voorstelling is, want ik kan me zo voorstellen dat kitkunderen dit heel leuk vinden. De Belgische kinderziel leek me iets te teer voor dit geweld, vooral voor hun ouders eigenlijk. Die ik dan weer vriendelijk toeknikte als ze geschrokken rond zich heen keken. En dat het grote voordeel van volwassen zijn is, dat je met iedereen kan tongzoenen, is natuurlijk waar.

Of het een al dan niet goede voorstelling was, heb ik niet begrepen, een dikke tomaat voor het irritante muziekje dat de stemmen van de acteurs steeds oversteeg, waardoor ze nog harder zitten roepen dan ze al deden. en nog zo eentje voor het vreselijke nederlands-limburgs accent, dat 60% van de keren niet verstaanbaar was. Ook niet echt een pluim voor de vertolkingen. een gewei voor de enkele keer dat er een glimlach opkwam.