Aan gezien mijn zusje Elektra was vond ik het erg leuk, ik heb er wat van opgestoken (Griekse Mythologie)
en twee keer een leuke avond gehad.
Ook ik vond de muzikant irritant. Maar wel goed

Sterke regie, die door de vele ideeën soms bijna wat al te vondsterig was, maar wat mij betreft daarin overeind bleef. De complexe geschiedenis van het huis van Tantalos wordt helder verteld. Het zeer letterlijke geluidsdecor kon mij ook wel bekoren, met name het gebruik van de luissprekers. Het spel is minder overtuigend, en nogal inwisselbaar, en in tegenstelling tot mijn collega’s minirecensenten vond ik Elektra geen positieve uitzondering maar juist wat irriterend. Laat Marijke Schermer maar eens bij een ander gezelschap haar regiekwaliteiten op betere acteurs uitproberen.

Ik vond het echt een hele bijzondere voorstelling! Heel mooi gedaan met die snaren. Het begin vond ik heel sterk, met die bossen bloemen op het drumstel. Een van de leukste stukjes vond ik dat met die kurken. Heel goed gedaan.
Iemand had het over een muzikant, was dat niet Apollo? Die kan je niet zomaar weglaten en hij hoeft zeker niet naar de kapper. Dus 5 geweien omdat het heel bijzonder was, goed spel, leuk decor, goed geluid!

beetje veel gedoe om niks, met die snaren enzo. een cdtje opzetten kan toch ook, leidt minder af.

Een gewei voor de vertolkster van de rol van Elektra. Verder een zeer gratuit gespeelde voorstelling zonder enige kloten. Een behapbare voorstelling, en dat bedoel ik in de negatieve zin van het woord. Uit de zogenaamde naurelle manier van spelen spreekt geen enkele noodzaak. Alsof ze willen zeggen: “Kijk maar niet naar mij.”. De geluidseffecten en het decor zijn aardig maar overstijgen qua impact het spel waardoor er een rare balans ontstaat.

Drie geweien en een tomaat, omdat van de twee uur die het duurde anderhalf heel fijn was, en een half uur een beetje saai en traag. Maria Kraakman is erg goed en gek als Elektra: zij trekt alle aandacht naar zich toe. Haar medespelers spelen allemaal wat vlakker. En in dat vierde half uur moeten zij het trekken, dat lukt minder goed. Marijke Schermer heeft wel een erg prettige bewerking van een klassiek stuk geschreven, waardoor het je echt raakt wat er gebeurt en, ook belangrijk, je blijft daardoor echt bij de les. De geluidseffectenn zijn soms erg toepasselijk, soms wat minder, maar al met al vond ik het een goede voorstelling. En een goede voorberieidng op Tantalus…

Maria Kraakman zet een leuke Electra neer: wraak-ziek en lekker sjagerijnig. De rest van de kast vond ik nogal oncharismatisch en de muzikant had van mij buiten beeld gelaten mogen worden (of op z’n minst naar de kapper moeten gaan). Alle geluidsinstallaties konden mij ook niet echt bekoren, soms stonden de acteurs er wat mee te frutselen, dan weer de muzikant. Waarom? Het moest allemaal heel veel extra lading geven maar bij mij werkte het niet. Ik vond het stuk erg oppervlakkig blijven.