Drie hoeraatjes voor deze voorstelling!! Waar moet ik beginnen. 1 gewei natuurlijk voor het spel / de rol van Roos ten Hooven. Nog nooit ben ik zo snel van iemand gaan houden, echt prachtig hoe ik oprecht werd vertederd door dit achtelijke meisje. 1 gewei voor de dramaturgische keuzes zoals het steeds naderbij komen van het decor, het volstrekt geloofwaardige binnenkomen door de deur en het schaatsen (!). 1 gewei omdat ik een lichte tegenzin had ontwikkeld toen ik in het programmaboekje zag staan dat het 2 uur en 10 minuten zou duren zonder pauze en ik na die twee uur juist wilde dat ze nog even zouden blijven. 1 gewei voor de teksten en hoe alle acteurs hier mee om zijn gegaan. Geen moment heeft het dialect mij in de weggezeten, integendeel. En 1 gewei voor alle dingen die ik hier nog op zou kunnen schrijven, voor het geheel dus en als bedankje aan Els inc.

Een mooie voorstelling van een Heijermansdrama. Arie de Mol weet in zijn regie prachtig het publiek te betrekken in de kleine wooonkamer uit het begin van deze eeuw. En gedurende het stuk wordt de betrokkenheid groter en de situatie beklemmender. Je kan het drama niet ontvluchten. De spelers spelen goed als een ensemble en een speciaal gewei is weggelegd voor de rol van het zwakbegaafde zusje dat met zoveel overtuiging wordt gespeeld en geen moment ongeloofwaardig is. Die ene tomaat is voor het gebruik van de projectie die overbodig was in mijn ogen en enkel het effect moest hebben van: “Kijk hoe multimediaal wij bezig zijn.” Nou goed al met al een aanrader al is het alleen al omdat Heijermans te weinig wordt opgevoerd in Nederland de laatste tijd.

Indrukwekkend. Dit stuk gaat over een familie in 1900. Armoede en kou speelt een hele grote rol in hun leven. Mooi spel van de acteurs, erg veel lof voor het psychisch zieke meisje; een rol die ze prachtig speelt. Het publiek werd erg bij het stuk betrokken; van te voren werd er ontbijtkoek uitgedeeld en kon je een sterk drankje nuttigen om in de sfeer te komen van het stuk. Tijdens de voorstelling werd er ook kerstbrood uitgedeeld. Na tien minuten wordt je in het stuk getrokken en ze trekken je er steeds verder in door het decor steeds dichter bij het publiek te brengen. Ook maken de acteurs veel contact met het publiek. Af en toe stappen ze even uit het toneel en kijken je met hun armoedige en wanhopige ogen aan. Een spetterend eind zet een mooie grote punt achter de voorstelling. Zeker een aanrader als je van theater houdt!