Dit is een voorlopige score: ik dacht dat ik hier te maken had met autobiografisch trauma-verwerkingstheater; en daar hou ik dan weer niet van (en doe dat toch niet helemaal aan het begin van je carrière), hoewel ik het technisch wel goed gedaan vond.
Maar ik hoorde later geruchten dat het juist allemaal bij elkaar verzonnen is: mocht dat zo zijn, dan voel ik me echt behoorlijk belazerd en dat verdient toch nog wel drie geweien extra…

Hier kan ik dus helemaal niet tegen. Brrr, eng en naar en hou er mee op. Geen therapie in mijn theater. Bah, bah, bah. Abke Haring bespeelt de hele vloer en huppelt hopeloos rond in de ellende. Je kunt er van houden, maar ik dus niet. En mensen: ophouden met die zinloze projecties!