Persoonlijk ga ik liever naar Damascus dan naar Toneelgroep Amsterdam, maar voor mijn eigen welzijn moet ik soms toch maar mijn trouwe viervoeter (Vooroordeel heet-ie) even aan een boom binden en gewoon gaan. De reis gaat deze keer per Audi, en wordt begeleid door iemand van de firma Derwig, waarmee ik eerder al goede ervaringen had. De Audi kende ik nog niet, anders dan dat wordt beweerd dat het prima auto’s zijn, hoewel behoorlijk duur misschien in de aanschaf, en eigenlijk ook wel in het verbruik en het onderhoud. Maar het comfort is prima, goed zicht, de motor hoor je bijna niet, prima geluidinstallatie, heeft voor de vele wegsoorten en obstakels onderweg allerlei oplossingen, om maar wat te noemen. Hoeveel versnellingen deze heeft weet ik trouwens niet - wellicht wat het toch een automaat. Als gezegd, de motor hoor je haast niet.

Misschien zit er ook geen motor in..? Dat zou eigenlijk best eens zo kunnen zijn ja. Ik heb er dus maar even naar gevraagd, en er zit er toch wel eentje in hoor. Betwijfeld wordt wel of dit type, dat op zich best voor een Audi geschikt lijkt te zijn, niet beter in een andere uitvoering tot zijn recht kan komen. Er schijnt namelijk heel veel aan gesleuteld te zijn om ‘m onder de motorkap te krijgen. Misschien, zo denk ik dan even snel zonder er verstand van te hebben, had-ie beter op de tekentafel kunnen blijven liggen, zodat de liefhebbers van zo’n ongetwijfeld fraai stukje techniek ‘m gewoon lekker onder elkaar tot zich hadden kunnen nemen.
Aan de reisbegeleider lag het trouwens niet, die deed erg zijn best en ging vaak helemaal op in zijn verhaal. Maar te merken was dat hij het op sommige plekken ook niet helemaal leek te weten, wat mij niet veel uitmaakte want er was best genoeg te zien onderweg, en hij praatte graag en veel, ook over zichzelf maar deed dat bijna altijd bijzonder boeiend. Hij bracht ons zelfs terug naar het begin van de reis, dus ik was eigenlijk nog best snel thuis ook. Eventjes op en neer naar Damascus. Voor foto’s of andere herinneringen moet je overigens niet bij mij zijn.

Werkelijkheid en fantasie lopen in deze voorstelling fantastisch door elkaar. Met simpele beelden of juist hele drukke scènes worden de gedachten van de hoofdpersoon mooi uitgebeeld. Surrealistisch bijna. De lappen tekst weet Derwig heel goed te onthouden en uit te spreken, maar veel verder komt hij meestal niet. Nietvelt zwerft weer eens een beetje over het toneel, maar zelfs zonder tekst weet ze mij altijd te boeien.
Ik heb me echt verbaasd hoe mooi alles door elkaar liep, maar veel meer was er niet aan. Lelijke kooiconstructies die ook het licht niet ten goede kwamen. De hele avond heb ik gewacht tot de pilaar omvalt, maar dat doet ie helaas niet. En behalve dan dat dit een antwoord is op de huwelijkscyclus van Van Hove kan ik geen andere reden bedenken om dit stuk nu of ooit nog op te voeren.