Waarom gaat een mens naar de Rai om twee uur lang naar lukraak bijeengeraapte musicalnummers te luisteren?
Voor Danny de Munk natuurlijk, die met overtuigend vibrato de show stal als Jezus uit Jesus Christ Superstar (de vergelijking tussen Danny en Jezus heeft regisseur Guus Verstraete niet zomaar gemaakt!)
En voor Merlijn Verboom die als gitarist van het orkest de show stal met zijn uitmuntend gierende solos.
Wat bezielt een duizendkoppig publiek om op commando een dansje in te studeren?
Gewoon, omdat Danny dat ons opdraagt en omdat het dansje op de muziek van Grease uitgevoerd dient te worden.
Waarom zitten er zoveel zwangere vrouwen in de zaal?
Dat is de tijd van het jaar natuurlijk.
En tenslotte, hoe haalt Joop van Den Ende het in zijn hoofd een dergelijke show op poten te zetten?
Simpel, om reclame te maken voor nieuwe musicals en omdat hij nog wat sterren in dienst had en ze op deze manier nog even aan het werk kon zetten.
De musical als een groot reclameblok, mooier had Joop het niet kunnen symboliseren.