Een chique hotelkamer, boven het bed een echt 17e eeuws bloemstilleven, links boven de schouw een lieflijk Japans aandoend schilderijtje van twee mannetjesvinken op weg naar een tak. Er klinkt geruststellende ‘liftmuziek’. Alles afgezet met goud. De bewoner van deze kamer heeft het goed.
De bewoner van deze kamer zit in een trainingsbroek, met ontblote bast op het bed, zijn lot te beklagen. We weten van hem dat ‘ie een terrorist is die op springen staat. Het laatste uur voor het ontploffen van de bom, die waarschijnlijk in de rugzak zit die achteloos tegen een stoel geleund staat.
Het verhaal is niet dat van de radicaliserende Marokkaan, maar dat van een Nederlandse schrijver die aan lagerwal raakt. Van de regen in de drup, van toerist tot minnaar, van sympathisant tot infiltrant. Hij is door verschillende partijen misbruikt, en nu staat hij op het punt een aanslag te plegen in naam van de Jihad én de AIVD.
De tekst en regie van Eric de Vroedt is goed, het spel door Bram Coopmans is heel goed.
Bijzonder is dat deze kleine hotelkamer met 12 toeschouwers en twee acteurs niet vol is. Dat er niet is gekozen voor de frontale aanval op het grote respect dat ik voor iedereen probeer te hebben; die aanval had ik van deze terrorist zeker verwacht. Er is ingezet op een genuanceerde kleine tragedie. En dat is beter dan grote woorden over onze samenleving, of zelfs dé oplossing proberen aan te dragen.

Ik heb een hekel aan moralistisch theater. Eric de Vroedt weet hoe hij duidelijke uitspraken kan doen in zijn teksten, zonder te vervallen in plat en fantasieloos moralisme. Mightysociety 2 gaat over de laatste momenten uit het leven van een terrorist en speelt zich af op een hotelkamer. De terrorist wordt gespeeld door Bram Coopmans, die je duidelijk zijn eigen twijfel laat ervaren. Wie is er eigenlijk fout bezig in Nederland? Zijn het inderdaad de terroristen waar we zo voor gewaarschuwd worden, of moeten we ook eens kijken naar de AIVD?

Wie is Bram Coopmans? Dat is een puik staaltje acteren dat deze man daar weggeeft. Heb hem even opgezocht en ik heb hem blijkbaar al best vaak gezien. Totaal niet opgevallen, ik ben nu fan. Tekst is goed, laat veel kanten zien en is blijkbaar ook erg speelbaar. Hele mooie bedopmaakscene, er was lekker de tijd. Tomaatje voor het einde, ‘t was verontrustender geweest als de twijfelende terrorist weg was gebleven.