Een beetje een late recensie maar toen ik na de voorstelling thuiskwam voelde ik niet de brandende behoefte om mijn mening hierover met de wereld te delen. Dat zegt denk ik wel iets. Ik begrijp nog steeds niet zo goed waarom, want Ariane Schluter was werkelijk fenomenaal als vrouw wiens wereld instort en probeert om daar de uiterste consequentie uit te trekken. Misschien omdat Peter Blok weer eens zijn vertrouwde, beetje sneue, type neerzette. Heel goed, dat wel, maar toch. Of vanwege het koor dat met drie monden maar met één stem sprak. Leuk bedacht, maar toch. Of dat geweldige decor met die spiegels, waarvan het effect werd afgevlakt door dat flauwe filmpje in de achtergrond. Aan de acteurs heeft het niet gelegen, of misschien misten ze zelf ook wel iets. Het was een indrukwekkende voorstelling, de kostuums waren prachtig (Jason in een Indisch regentenkostuum) en je krijgt bijna begrip voor de daad van Medea maar toch, maar toch…

In mei/juni bij het bestellen van de kaartjes denk je dat het wel leuk is om weer eens een Medea te zien.

En het begint goed. Een redelijk toneelbeeld, wat je later als hemel en aarde zou kunnen interpreteren.

Maar helaas, de hele voorstelling lang moet je zinnen horen die regel per regel keurig zijn ingestudeerd en er als regels uitkomen, in plaats van normale Nederlandse volzinnen.

Kijk je naar een bij elkaar geraapt zooitje kostuums dat ze ergens onder de M van Medea in de opslag van het NT hadden gevonden.

Medea (Ariane) staat er alleen voor. Peter staat als een Blok op het toneel. Het playbackende koortje zorgt ook niet voor de back up, ook al werkt dit voor eventjes wel leuk. En het redelijke toneelbeeld is tegen het einde net zo verpest als het leven van Medea (hoe symbolisch en onvoorspelbaar).

Achteraf had ik liever Mirjam Stolwijk als Medea willen zien. Niks ten nadele van Ariane, maar het zou een meer bitchy Medea zijn geworden, met meer lef.